Urbanus

Urbanus - zonder pracht, zonder praal lyrics

rate me

Ik had eens een meisje met oogjes zo trouwZo helder dat je er kon doorzien

Met een hartje vol waarheid van het edelste goud

Ze kon er alleen maar mee afzien

Ze was altijd verlegen en meestal bedeesd

En ze rilde bij elke streling

Als een lichtgevend elfje vloog ze rond in m'n geest

En haalde mij uit m'n grijze verveling

We speelden een tijdje tussen wolkjes van dons

Ze gaf haar hart en haar glimlach aan mij

En de realiteit lag ver achter ons

En het licht van de maan was heel dichtbij

We waren niet vrij al van bij het begin

Z' had al iemand om mee te spelen

En regelrecht tegen haar gevoelens in

Wou ze mij ook van niemand stelen

En wat ik niet kon dat kon zij dus wel

Zij hakte de knoop doormidden

En we vielen meteen naar de donkerste hel

De smaak van het afscheid was bitter

Net voor ik wegging heeft ze mij nog gezegd

Je zou beter bij mij niet meer komen

Het doorboorde m'n hart maar met innig respect

Heb ik buigend m'n hoed afgenomen

De dappere krijger met z'n harnas van staal

Die haar z'n leven wou geven

Droop hulpeloos af zonder pracht en praal

En stond op z'n benen te beven

M'n vrienden vertellen 'iedereen heeft je graag'

Je zal haar wel spoedig vergeten

Ik zei 'roem en glorie zijn goed voor m'n maag'

Maar daar kan m'n ziel niet van eten

Get this song at:  amazon.com  sheetmusicplus.com

Share your thoughts

0 Comments found