Urbanus - liedje van de spoorweg lyrics

rate me

Op de spoorwegberm vleide ze haar heupjes tegen mijZalig lag ik weg te kwijnen

Eén hand schuivend in haar truitje

D' ander wuivend naar de treinen

Ondanks ik niet verzekerd was

Tegen diefstal of brand

Zei ze dat ze bij mij ontzettend veel bescherming vond

En bij het minste streeltje van m'n hand in lichterlaaie stond

Ik had nooit boos op haar kunnen zijn

Want ze was zo broos, oneindig porselein

En die vouwtjes rond haar glimlach vertelden me de schoonste dagen van haar leven

En had het niet zo laat geweest dan had ze zich nog helemaal gegeven

Maar ze boezemde me niet zoveel vertrouwen in

Want de B- kant van haar hartje die wou ze mij niet tonen

En de leedjes van haar ogen verborgen een mysterie