W 1962 w duecie z Karolem Warginem zostal laureatem I Festiwalu Mlodych Talentow w Szczecinie (Maly mis). W latach 1962–1964 byl gitarzystą Niebiesko-Czarnych, z ktorymi wystąpil w paryskiej Olimpii w 1963. Lider zespolow muzycznych: Pieciolinie (1964), Czerwone Gitary (1965–1970) i Trzy Korony (1970–1972).
Kompozytor najwiekszych przebojow Czerwonych Gitar: Taka jak ty, Historia jednej znajomosci, Nikt na swiecie nie wie, Bialy krzyz, Wrocmy na jeziora, Gdy kiedys znow zawolam cie, Kwiaty we wlosach, Powiedz stary gdzieś ty był, Jesień idzie przez park i Trzech Koron: 10 w skali Beauforta, Port, Czyjas dziewczyna, Natalie-piekniejszy swiat.
W 1973 na stale wyjechal do Stanow Zjednoczonych, gdzie komponowal, nagrywal i występowal. W latach 1978–1979 koncertowal w wielu miastach Polski.
Zostal ranny w wypadku samochodowym, wracając 27 lutego 1981 z koncertu charytatywnego w klubie Milford w Chicago. Zmarl 7 kwietnia 1981 w szpitalu sw. Jozefa w Chicago. Pochowany 25 lipca 1981 w grobie rodzinnym w Szczytnie
Grob Klenczona jest jednym z punktow odwiedzanych przez turystow. Na czesc muzyka odbywaja sie tez co roku Dni i noce Szczytna, na ktorych glowny koncert nosi imie Krzysztofa Klenczona.
Istnieje dzial poswiecony jego pamieci na otwartej w czerwcu 2004 wystawie Franciszka Walickiego w Gdyni.
11 października 1993 zarejestrowane zostało w Gdyni stowarzyszenie mające na celu propagowanie twórczości artystycznej Krzysztofa Klenczona. Była to inicjatywa trzech miłośników jego muzyki: Adama Jarzębińskiego, Wiesława Wilczkowiaka i Krzysztofa Arsenowicza. Pierwotna nazwa to "Stowarzyszenie Miłośników Muzyki Krzysztofa Klenczona", obecna: Stowarzyszenie Muzyczne "Christopher" im. Krzysztofa Klenczona.
Jedna z warszawskich ulic w dzielnicy Bielany na Radiowie nosi imię Krzysztofa Klenczona. Jedną z ulic w centrum Pułtuska nazwano Bulwarem Krzysztofa Klenczona. Nazwiskiem Klenczona nazwano także jedną z ulic w Sopocie[2]. Krzysztof Klenczon jest też patronem Publicznego Gimnazjum w Dźwierzutach.
