Zjef Vanuytsel - Langs De Spiegels Van De Tijd lyrics

rate me

Terwijl de dagen van je leven soms zo vlug langs je gaan

Dat je stil d'uren telt, voor de laatste grote reis

Terwijl d'eenzaamheid soms knaagt, of je ze hopeloos maakt

Dat zelfs geen vrouw of geen vriend je kan troosten, dan nog

Komt er plots weer zo'n dag, of een uur, een moment

Dan wordt alles weer goed, alsof je zo gelukkig bent

Dat je de straat op zou lopen, om het wild uit te zingen

Tot er weer iets gebeurt, dat je stil maakt vanbinnen, en dan

Langs de spiegels, van de tijd, draai je rond

Langs je twijfels, of de zekerheid, die nooit komt

Naar een einde, een begin, of is alles waanzin ?

Je met volle teugen leven, en je hebt misschien de kans

Om je arm uit te zwaaien voor een eindeloze dans

Maar de muren die jouw vlug, rond jezelf wou

Maken alle kansen klein, als je echt vluchten zou, en dan

Er is de warmte van een oog, of de schaduw van een hand

Als ze zacht je wonde strelen, tot je niets meer verlangt

Tot de roes weer van je afvalt, wat je niet begrijpen kan

Dat je alletwee te laf bent, maar het nooit uitspreken zal, en dan

Dan wil je alles weer vergeten, maar d'onmacht die je kwelt

Doet je toch opnieuw beginnen, tot je weer zo vlug beseft

Dat er van de grote droom, die je gisteren nog bedacht

Alleen maar scherven bleven, wat je nooit had verwacht, en dan

Langs de spiegels, van de tijd, draai je rond

Langs je twijfels, of de zekerheid, die nooit komt

Naar een einde, een begin, of is alles waanzin ?

En blijven enkel je illusies, ook zijn ze wat verblind

De rust veilig te bewaren, omdat je ergens zeker weet

Dat er altijd nog een kans is, hoe klein ook misschien

Om alles te begrijpen, een uitweg te zien, en dan nog

Langs de spiegels, van de tijd, draai je rond

Langs je twijfels, of de zekerheid, die nooit komt

Naar een einde, een begin, of is alles waanzin ?