Biz üç kisiydik;
Bedirhan, nazlican ve ben
Üç agiz, üç yürek, üç yeminli fisek
Adimiz bela diye yazilmisti daglara taslara
Boynumuzda agir vebal, koynumuzda çapraz tüfek

El tetikte kulak kiriste
Ve sirtimiz topragA emanet
Baldiran acisiyla ovarak üsüyen ellerimizi
Yildiz yorgan altinda birbirimize sarilirdik
Deniz çok uzaktaydi
Ve dokunuyordu yalnizlik
Gece uçurum boylarinda
Uzak çakal sesleri
Yüzümüze, ekmegimize
Türkümüze çarpar geçerdi

Gögsüne kekik süredi nazlican
Tüterdi buram buram
Gizlice ona bakardik
Yüregimiz göçerdi

Belki bir çoban kavalinda yitirdik nazlican'i
Atesböcekleriyle bir oldu kirpisarak tükendi
Bir narin kelebek ölüsü birakip tam ortamiza
Kursun gibi, mayin gibi tutusarak tükendi

Oy nazlican vahsi bayirlarin marali
Nazlican saçlari firtinayla tarali

Sen de gider miydin böyle yildizlar ülkesine
Oy nazlican oy can evinden yarali

Nazlican serin yayla çiçegi
Nazlican deli dolu heyecan
Gögsümde bir sevda kelebegi
Nazlican ah nazlican

Artik yenilmis ordular kadar
Eziktik, sahipsizdik
Geçip gittik, parka ve yürek paramparça

Gerisi ölüm duygusu, gerisi sagir sessizlik
Geçip gittik, nazlican boslugu aramizda

Bedirhan'i bir geçitte sirtindan vurdular
Yarip çikmisken nice büyüK ablukalari
Omuzdan kayan bir tüfek gibi usulca
Titredi ve iki yana düstü kollari.
Ölüm bir isirgan otu gibi sarmisti her yanini
Devrilmis bir agaçti ayisiginda gölgesi
Uzanip bir damla yas ile dokundum kirpiklerine
Gögsümü çatlatirken nabzimin tükenmis sesi

Sanki bir sakaydi bu, birazdan uyanacakti
Birazdan atesi karistirip bir sigara saracakti
Oysa ölüm sadik kalmisti randevusuna ah
O da nazlican gibi bir daha olmayacakti

Ey bedirhan; katran gecelerin heyulasi
Ey bedirhan; kancik pusularin belasi
Sen de böyle düsecek adam miydin konussana
Ey bedirhan ey mezari kartal yuvasi

Bedirhan mor daglarin kaçagi
Bedirhan mavi gözleri sahan
Zulamda suskun gece biçagi
Bedirhan ah bedirhan

Biz üç kisiydik
Üç intihar çiçegi
Bedirhan, nazlican ve ben
Suphi