Yilmaz Erdogan - Sevebilme Ihtimali lyrics

rate me

Soguk ve sehirlerarasi otobüslerde vazgeçtim çocuk olmaktan

Ve beslenme çantamda otlu peynir kokusuydu babam

Ben seninle bir gün veyselkarani'de haslama yeme ihtimalini

Sevdim

Ilkokulun silgi kokan, tebesir lekeli yillarinda

Ankara'da karbonmonoksit sonbaharlar yasanirdi o zaman

Özlemeye basladim herkesi

Ve bu hasret öyle uzun sürdü ki, adam gibi hasretleri

Özlemeye basladim sonra

Bizim kemalettin tugcu'larimiz vardi

Bir de camlarin bugusuna yazi yazma imkani

Yumurta kokan arkadaslarla paylasilan kahverengi siralarda

Solculuk oynamaya basladik

Ben doktor oluyordum sen hemsire, geri kalanlar

Kontrgerilla

Kirmizi boyalarla umut ikliminde harfler yaziliyordu

Pütürlü duvarlara ve

Türk dil kurumu'na inat bir türkçeyle

Agbilerimizden ögrendik, s harfinden orak çekiç figürleri

Türetmeyi

Ankara'ya usul usul karbonmonoksit yagiyordu

Ve kapali mekanlarda sevismeyi öneriyordu haber bültenleri

Oysa ankara'da hiç sevismedim ben

Disiplin kurulunda tartisilan askim olmadi benim

Sinifça gidilen pikniklerde kiçimiza batan platonik

Dikenleri saymazsak

Ankara'ya usul usul kursun yagiyordu

Ve belli bir saatten sonra sokaga çikmamayi öneriyordu

Haber bültenleri

Oysa hiç kursun yaram olmadi benim

Ve hiç bir mahkeme tutanaginda geçmedi Adim

Çatismalarin ortasinda sevimli bir çocuk yüzüydüm sadece

Sana siirler biriktiriyordum fen bilgisi defterimde, ama

Sen yoktun

Ben, senin beni sevebilme ihtimalini seviyordum, suni

Teneffüs saatlerinde

Okul servisi seni hep zamansiz, amansizca bir lojman

Griligine götürüyordu

Ben, senin benimle tunali hilmi caddesi'ne gelebilme

Ihtimalini seviyordum

Ben, senin beni sevebilme ihtimalini seviyordum

Yaz sicagi topraga çekiyor da tenimin çatlamaya hazir

Gevrekligini

Sonra otobüs oluyordum, kirik yarik yollarin çare bilmez

Sürgünü

Ne yana baksam dag ve deniz saniyordum

Mus ovasinin yalanci maviligini

Otobüs oluyordum bir süre

Yanimizdan geçen kara trenlerle yarisiyordum, yanagim

Otobüs caminin garantisinde

Otobüs oluyordum

Bir ülkeden bir iç ülkeye

Çocukluguma yaklastikça büyüyordum

Zap suyunun sesini basina koyuyordum sarkilarimin

Listesinin

Korkuyordum

Sonra iniyordum otobüsten

Çarsidan bizim eve giden, ömrümün en uzun

Ömrümün en kisa, ömrümün en çocuk

Ömrümün en ihtiyar yolunu kosuyordum

Çünkü sonunda annem oluyordum, babam kokuyordum sonunda

Soguk ve sehirlerarasi otobüslerde vazgeçtim çocuk olmaktan

Ve beslenme çantamda otlu peynir kokusuydu babam

Ben seninle bir gün van'daki bir kahvalti salonunda

Ben seninle sadece bilmek zorunda kalanlarin bildigi

Bir yol üstü lokantasinda

Ben seninle, agri dagina mistik ve demli bir çay kivaminda

Bakan

Dogubeyazit'in herhangi bir toprak daminda

Ben seninle herhangi bir insan elinin

Terli cografyasinda olma ihtimalini sevdim

Ben senin, beni sevebilme ihtimalini sevdim