Wim Sonneveld - het hondje van dirkie lyrics

rate me

Kleine Dirkie had een hondje door een auto overreden

Met gebroken poot in 't straatgewoel gevonden

Met twee houtjes en een stukkie van een ouwe gonjezak

Had ie 't pootje eerst gespalkt en toen verbonden

Daarna had ie 't dier heel zacht opgepakt en thuisgebracht

En vervuld van stille angst en diepe zorgen

Zei ie: "Mormel, had ook uitgekeken voor je overstak"

En 't voorzichtig in een zolderhoek geborgen

Als 'ie boterhammen kreeg verborg 'ie iedere keer een stukkie

Voor zijn zieke kameraad onder z'n kieltje

En dan sloop ie op z'n tenen met een koppie zonder oor

Naar de zolder en zei: "Vreet nou maar, schlemieltje"

Hekkie keek 'm nou en dan met z'n koppie scheef 's an

De filantropie kon 't beestje niet verwerken

Toen 'ie op een keer wou blaffen siste Dirkie: "Houd je bek

Je ligt zo uit je pension als ze 't merken"

Op een keer kwam Hekkie onverwachts, z'n poot nog in 't verband

De kamer in, een hondje laat zich niet verbieden

Moeder zei: "Nou is de boot an, kijk me zo'n scharminkel an

't Lijkt waarachtig wel de Joodse invalide

Van wie hoort dat stuk gespuis? Straks heb ik Artis in me huis"

Dirkie stamelde, hij kon 't nauwelijks zeggen

"Toen ie onder een auto lee, dacht ik, ik neem 'm effe mee

Anders hadden ze 'm zo maar laten leggen"

"As 'ie binnen 't uur m'n huis niet uit is gaat 'ie in de plomp"

Verklaarde ma "da's wat voor mij, die nare krengen"

Toen zei pa gedecideerd: "Wanneer z'n poot genezen is,

Zal ik 'm persoonlijk naar 't asiel toe brengen"

Dirk zei liefdevol: "Nou teef, de eerste maand ben je weer safe"

Intuitief was ie van de patient gaan houden

Moeder schamperde: "Zeg ober, geef u Hekkie een stukkie kreeft

Man, je moet een villa voor 'm laten bouwen."

Kleine Mies 't jongste zusje noemde Hekkie smalend viezerik

Dan hulde Dirkie zich in hooghartig zwijgen

Soms werd 't 'm wat al te machtig en dan kreet ie: "Treiterkop

Wat is vies, kijk jij maar liever naar je eige"

Eens beet Hek in Miesje's pop, 't meisje gaf het beest een schop

Dirk vloog op en loeide: "Valse Salamander

Raak dat beessie nog 's aan, dan zal ik je effe kreupel slaan

Als 'ie slaag krijgt is 't van mij en van geen ander"

Hekkie leefde ongestoord temidden van conflicten voort

Schoon onbewust dat ze de oorzaak was van rampen

De 1 vervolgde haar met haat, de ander werd 'r kameraad

Het huisgezin had zich gescheiden in twee kampen

Het ppotje was weer gecureerd, Dirkie had de hond geleerd

Mooi te zitten en nou was ie reuze branie

Vader zei soms: "Klein serpent, zo'n beest is toch intelligent"

"Ja", zei Moeder, "Ga d'r mee naar Sarasani"

Na zes maanden stille oorlog had 't noodlot zich voltrokken

Hekkie had iets raars gedaan in Moeder's kamer

Bertus 't oudste broertje zag 't en riep: "Kijk 's wat een zwijn

Op de trijpen stoelen, Moe", hij greep een hamer

Wierp die Hekkie naar z'n kop, 't beestje vloog schuimbekkend op

Viel toen neer, op dat moment kwam Dirkie binnen

Bleef als vastgenageld staan, keek lijkwit zijn broertje aan

Niemand wist toen wat met Dirkie te beginnen

Zacht als was 't een kostbaar kleinood heeft toen Dirk 't verstarde beest

Naar z'n hoekie op de zolder meegenomen

's Avonds in het donker groef ie in het Vondelpark een kuil

In een eenzaam laantje onder iepebomen

Met een snuitje bleek als was lei 'ie Hekkie onder 't gras

En zei trillend, beide oogjes toegeknepen

"Hekkie, 't was niet mijn schuld, mensen hebben geen geduld

Arm dier, ze hebben jou thuis nooit begrepen"

© tekst en muziek: Louis Davids