Willem Vermandere - rosy lyrics

rate me

Rosy schilderde den hemel

met zo woeste meisjeshand

Eindeloos donkere diepe wolken

boven t grauwe polderland

En t schum met t rollend water

de zee die eeuwig ebt en vloed

Dat is de moeder die mie baarde

maar k wil hier weg

ik weet da'k moet

Rosy mengelde de verven

smeirde driftig purper en rood

doeken barstend van verlangen

t is hier al somber

t is hier al dood

Ze tekende wriemelende mensen

zwart in t krit op wit papier

vastgekronkel leven en lijden

laat mie los k wil weg van hier

Rosy kind van zee en polders

met haar haar van goudgeel vlas

met heure prins ver weg getrokken

t scheen da ze tevreden was

ze tekende nu tierlantijntjes

ook heur gordijntjes waren knap

maar de verf en t groot verlangen

zat in ne koffer onder den trap

van einde en verre kwamen vrienden

Rosy kookte sjish kebab

met ravi schankar en me wierook

gleed den tied onmerkbaar rap

maar hoe onmerkbaar kwam de wrevel

t arme hoofd wierd zacht geveld

wat is t' er van min stoute dromen

wat is t' er van min jong geweld

zal ik weer de verve mengelen

voel ik nog die woeste hand

de prins is dan ook maar vertrokken

en zie bleef alleen in t vreemde land

ach mien kind ach vader ach moeder

min verlangen is zo groot

mor van zwerven en van zoeken

en van onmacht ga ik dood

ah t deert mie zo dakket moe zeggen

Rosy's hoofd da dee zo zeer

Rosy kind van zee en polders

lieve Rosy leeft nie meer

Aan t schum en t rollend water

Aan de zee die eeuwig ebt en vloed

aan de donkere diepe wolken

zeg ik Rosy wees gegroet

(c) Willem Vermandere