Willem Vermandere - piere, de beeste lyrics

rate me

Mensen hort en komt al te gare

zet junder nere en ziet da'j't verstaat

want 'k ga j'gaan vertellen van Piere, de beeste

ne reus van ne vent, ne rare karwaat

Je kon het al zien van kleins in de wiege

dat kind was uitzonderlijk kloek gemakt

hij schupte en stampte zo met z'n beentjes

hij is zelfs ne keer deur zijn wiege gezakt

Hij groeide, hij groeide, hij bleef ie maar groeien

groeien zonder ende, 't was leutig om zien

zijn maatjes in schole kwamen maar met moeite

ze kwamen maar met moeite tot just aan zijn kniên

En je kan nu wel peinzen dat ventje had honger

een groot boerebrood was 't beginnen nog nie weerd

zijn vader moest wroeten slag om slinger

want Piere kon eten, eten lijk een peerd

En Piere wrocht heel zijn leven bij de boeren

en trok ie de karre en slachtte het zwijn

e sliep in de koeistal bie de beesten

want in een bedde en kost ie niet in

En Piere bleef jonkman mo ja zo'n posture

nie voor zijn leute want 't dei hem wel zeer

als 't jong volk ging dansen en vrijen langs de strate

en heeft nog gebleit, ja meer dan ne keer

Maar hij velde de bomen en droeg z'op zijn schoere

honderden kilo's ie smeet z'in de lucht

e was ie de sterkst'n van uren in 't ronde

de grootsten bandiet goenk voor hem op de vlucht

En de mensen zeiden, ja, ze zeggen zo vele

waar of geen waar, maar ze zeggen 't alijk

ze zeiden : Dag Piere, en peinsden, "de beeste"

zo trekken z'een mens zijne name door 't slijk

't Is waar maar hij leefde ie just lijk een beeste

veel schone praat kwam d'er nie uit zijn mond

e goenk van ze leven nooit naar de messe

en z'hebben hem begraven lijk nen hond in de grond

Maar as'k nu nog peize op Piere, de beeste

dan schiet er in mijn kop nog altijd die wens

der moesten der meer zijn lijk Piere de beeste

want dat was een kerel, dat was nog een mens.

(c) Willem Vermandere