Will Ferdy - De vluchteling lyrics

rate me

Hij kwam uit het Nomensland

en daar moest hij vandaan.

Heel zijn rijkdom was het strand

waarop nu de kanonnen staan.

Hij kwam uit een land

dat de haat en de brand

van het onbegrip verscheurde.

Het was nog een kind,

onbewust, onbemind,

van wat er met hem gebeurde.

Hij wist niet meer hoe

en waarom hij doodmoe

in ons dorp was aangekomen.

Enkel van die flits,

dan die knal en het niets

van zijn wereld bleef hij dromen.

Een beetje schuw, een beetje bang

was hij van ons en bleef opzij.

De tijd scheen hem zo bitter lang

en zijn geluk zo ver voorbij.

Maar eens kwam de dag

dat hij zag

dat hij hoop bij ons kon vinden,

wat men hem ontnam,

zijn heimat, zijn stam,

zijn familie en zijn vrienden.

Hij kwam uit het Nomensland

en daar moest hij vandaan.

Heek zijn rijkdom was het strand

waarop nu de kanonnen staan.

Ik gaf hem de hand

en een duurzame band

werd gesmeed tussen ons beiden.

Samen groeiden wij

uit de jeugd, zij aan zij

alsof niets meer ons kon scheiden.

Ik hield van zijn blik,

vurig en warm, ik had schik

in de taal van zijn gebaren.

Liefde bloeide op

tussen ons als klimop

dat twee bloempjes wil vergaren.

Maar ons geluk duurde niet lang,

het sprookje mocht niet meer bestaan

want in zijn hart welde de drang

om naar zijn land terug te gaan.

En toen, op een nacht,

ging hij weg met de lach

van de winnaar ik zijn ogen.

Weemoed brak mijn stem

toen het vliegtuig met hem

naar zijn noodlot is gevlogen.

Hij ging naar het Nomensland

om daar zijn man te staan

en te trachten van zijn strand

de kanonnen doen weg te gaan.

Muziek en tekst: Wim Friesberg