Will Ferdy

Will Ferdy - De violist en de panter lyrics

rate me

Een violist, die teer en zacht

uit zijn viool de klanken bracht,

ontdekte op een avond dat

zijn vrouw hem laten zitten had.

En zijn verdriet was toen zo groot.

Hij ging er haast geheel aan dood.

Gelukkig dat een ander plan

opeens in zijn gedachten kwam.

Hij liet hier elk’ herinnering na,

verkocht zijn huis, vertrok weldra.

Ging in de jungle op de dool

met niets bij hem dan zijn viool.

En ook zijn strijkstok, wel te verstaan,

want zonder die zou ’t nog niet gaan.

Hij speelde toen een droevig lied,

verstreek aldus zijn groot verdriet.

Hij speelde voort, dag in, dag uit.

Een varken kwam met een lange snuit,

maar hiermee is het niet gedaan,

want nu vangt pas d’ historie aan.

Dat varken, van het wildste ras,

(vergeet niet dat het in ’t oerwoud was)

kwam niet alleen: op een, twee, drie;

zat daar de hele menagerie.

Maar wonder boven wonder, want

de tijger noch de olifant,

noch ander dier van welke soort,

heeft met een piepconcert gestoord.

Ze staarden daar ontroert en stil

te luistern naar dat snaargetril.

Een krokodil was aangedaan,

verpinkiltrokkelde een traan.

Maar schone liedjes duren niet lang.

En ’t einde van ’t vioolgezang

was, dat een panter, ’n zwaar geval,

hem opvrat, met viool en al.

De leeuw zei tot de panter toen:

“Dat had je toch niet mogen doen.

We hielden zoveel van zijn lied.

Beviel het spel aan u dan niet?”

Waarop de panter een voorpoot legde

achter zijn oor en vroeg:

“Hé, wat zegde?”

Muziek: F. Coene

Get this song at:  amazon.com  sheetmusicplus.com

Share your thoughts

0 Comments found