Toon Hermans - pijpestelen lyrics

rate me

Ik heb het lied al honderd maal gezongen

Van zonneschijn en het leven is zo zoet

En ik zing dat lied zolang ik lucht heb in m'n longen

Al giet het pijpestelen op m'n strooien hoed

La vie, la vie, la vie est formidable

Zingt Chevalier, Montand of Aznavour

Maar ook al is dat leven soms wel miserabel

Je zingt maar door, je bent tenslotte troubadour

Ik schreef 'n lied terwijl de anderen sliepen

Van rozegeur en louter lentelicht

Toch heb ik af en toe wel anders moeten piepen

Maar dan ging net m'n trein naar Hamburg of Maastricht

Maar ik heb het lied weer steeds opnieuw gezongen

Van 'mensen, zie de zon daarboven staan'

Ook al klonk het af en toe wat verwrongen

Als ik m'n eigen lieve zon zag ondergaan

Maar ze komt terug, ook midden in misere

Ze komt terug, die veelbezongen zon

Het kan 'n glimlach zijn die straalt in de parterre

Het kan 'n kind zijn met 'n blauwe luchtballon

O, 't is de kunst om juist wanneer het donkert

Het licht te zien, ook in een stil verdriet

Die ene ster te zien die altijd nog wat flonkert

Dat is de kunst van ieder mens z'n levenslied

Ik vind de zon terug in al m'n liedjes

Ik wou dat ik er een miljoen bezat

Dan ging 'k de straat op en ik strooide melodietjes

Als witte vlinders op het grijze zebrapad

En ik heb het lied al honderd maal gezongen

Van zonneschijn en het leven is zo zoet

En ik zing dat lied zolang ik lucht heb in mijn longen

Al giet het pijpestelen op m'n strooien hoed

Al giet het pijpestelen op m'n strooien hoed