Theo Nijland - Een soort van achterover vallen lyrics

rate me

Je zei dat er aan het einde van

Een soort van tunnel

Wit licht zou zijn

Waarin ik heel geleidelijk en pijnloos

Door engelen omgeven

Mijn leven zou verruilen

Voor een beter, voor een eeuwig leven

Je zei dat er misschien ook wel geen tunnel was

Maar dat de ziel haar stoffelijk omhulsel

een soort van zou verlaten

En dan in een, hoe zeg je dat

Luchtledig

Omdat dat je had gelezen

Dat de ziel niet echt verloren gaat

Maar vroeg of laat

Weer wordt herboren

In een ander wezen

Mijn lief

Niemand wil zonder elkaar

Ook wij niet

We bedenken van alles

maar het is allemaal niet waar

Er is geen licht,

Ik heb nog geen engel gezien

Tot op heden ben ik volgens mij gewoon

Als ieder ander, doodgegaan

Opgehouden te bestaan

Je zei dat het misschien ook wel

Een soort van

Achterovervallen was

En dan een tuimelen

En dan in het heelal, als een geheel,

als een schakel in de keten

Van een stelsel van sterren en planeten

Ach, je wist het niet

Je kon toch ook niet weten

Dat het een soort van anders is

Dan wij hadden bedacht

Dat het nou net precies dat is

Het overen het uit en het voorgoed verdwijnen

De dood, de dood, waar we zo bang voor zijn

Mijn lief

We wilden niet zonder elkaar

Ook wij niet

We bedachten van alles

Maar het is allemaal niet waar

Er is geen licht

Ik heb nog geen engel gezien

Tot op heden

Ben ik volgens mij gewoon

Als ieder ander doodgegaan

Opgehouden te bestaan

Zo is het, en het is maar beter ook

Had ik dan eeuwig moeten leven

Ik ben gewoon een sterveling

Ik wil alleen nog wel even

Dicht bij jou, in jouw herinnering

Nog even

Dat ik nog even in je hoofd rondzing

Ik wil alleen nog even, nog even

Nog even, nog even...