Stef Bos - De laatste trein (Een vrije Brel vertaling) lyrics

rate me

Ze drijven zoals wrakhout op een stille oceaan

De stroming en de wind alleen bepaaldt waarheen zij gaan

Ze vechten nergens tegen en ze willen niemand zijn

Ik zie ze staan ze wachten

Op de laatste trein

Ooit waren zij de schepen die met zilver overladen

De stormen overwonnen op de terugreis naar de haven

Totdat zij op de klippen van de liefde stukgeslagen zijn

Nu doden ze de tijd en wachten op de laatste trein

Degene die hen zal bevrijden is niet ver meer hier vandaan

Het is een zwarte prins van ijzer met een hart zo koud als staal

Ze zullen hem omhelzen en als dan het licht verdwijnt

Zijn ze meegenomen door de laatste trein

Ik ken niet hun verleden maar ik ken wel het gevoel

Het lege voortbewegen zonder denken,zonder doel

Misschien heb ik geluk gehad,misschien had ik ook minder pijn

Ik ken alleen maar de gedachte

Aan de laatste trein

Ik zie de tijd voorbijgaan op een leeggewaaid perron

Het is nu bijna middernacht en stil in dit station

Ik laat ze achter mij de doden,de doden die nog levend zijn

Ik hoor hem in de verte

Daar komt

De laatste trein