Peter Blanker - Ballade van 'Kleine Jongen' lyrics

rate me

<b>Ballade van 'Kleine Jongen'</b> by <i>Peter Blanker</i><br />(Voor de Indiaanse onderwijzer Robert Smallboy, die in 1968 met zijn

leerlingen het uitzichtloze reservaatbestaan in de Canadese staat Alberta ontvluchtte om op een onbekende plek in de Rocky Mountains naar de tradities van hun volk te kunnen leven)

Ik wil je iets vertellen

Een waar gebeurd verhaal

Al lijkt het op een sprookje

Ik geloof het helemaal

Het gaat over een jongen

Een kleine Indiaan

Hij is met honderd kind'ren

De bergen ingegaan

Ze woonden met hun ouders

In een reservaats-gebied

Dat is een soort gevangenis

Eruit mogen ze niet

De kinderen, die speelden

Altijd achter dat hek

Tot op de dag dat eentje zei:

"He, jongens, ik vertrek!"

Zijn naam is 'Kleine Jongen'

Hij is een Indiaan

Hij is met honderd kinderen

De bergen ingegaan

Hij zei: "Ik heb gelezen

Hoe of het vroeger was

Dit hele land was eens van ons

Ze namen het ons af

Maar ik weet ergens bergen

Daar vinden ze ons nooit

Daar kunnen we gaan wonen

Dat deden we toch ooit?

We zwieren vroeger jaren

Zo vrij door de natuur

We waren zo gelukkig

Kom mee, dit is het uur!"

En zo zijn ze vertrokken

Bij pony's op de rug

Ze namen al hun spullen mee

En kwamen nooit meer terug!

Zijn naam is 'Kleine Jongen'

Hij is een Indiaan

Hij is met honderd kinderen

De bergen ingegaan

Na twee jaar kwam een briefje

Van 'Kleine Jongen' aan

Hij schreef dat het zo goed ging

Dat zwervende bestaan

Toen zijn ze ze gaan zoeken

De krant en de teevee

Het leger, de politie

Ja, iedereen zocht mee

Maar 't volk van 'Kleine Jongen'

Dat vinden ze niet meer

Het Rotsige Gebergte

Verstopt hen altijd weer

Soms zit ik weg te dromen

En lijkt het me zo fijn

In 't Volk van 'Kleine Jongen'

Een kind te mogen zijn...

Zijn naam is 'Kleine Jongen'

Hij is een Indiaan

Hij is met honderd kinderen

De bergen ingegaan

Tekst en muziek: Peter Blanker