Verdriet, Angst en Regen
Your rating:
Ik heb problemen, ik voel verdriet angst en de regen op zoek naar mezelf in een inmense leegte leugens en zondes overheersen het leven maar ik, ikzelf zal mn eigen cirkel doorbreken (leegtes) ik mag niet praten want mn maag is tevreden in weze, maar een gapend gat in mn geest tekend mn leven stenen van gemeende verwijten naar mn kop gesmeten steken van je meisje die zich had vergrepen aan penis dus geef mn eind vanuit verschillende belevingen totdat me werd verteld dat het al bepaald was, genetisch en steeds gewaarschuwd voor de slapende menigte blijf niet kleven op die pagina je dwaalt in het verleden de toekomst had men allang opgegeven, men had berekend wie in de stad te zullen zien bedelen men verwachtte mn kans op een groot leven, extreem hoog ik werd constant ingeschat voor een complete leeghoofd ik leef mn droom geen opmerkingen van derden bekeek de troon en regisseer de werking van mn hersenen een pen voelt mn tekst en schetst de pret van mn denken het gat in mn geest is slechts een portret van ellende 2x Ik heb problemen, ik voel verdriet angst en de regen op zoek naar mezelf in een inmense leegte leugens en zondes overheersen het leven maar ik, ikzelf zal mn eigen cirkel doorbreken Ik zet mn stap, voor stap, ik vertel je waar ik aan dacht wat? terwijl jij lacht wordt er een klein meisje verkracht wie zoekt die vindt(niet ik), ik ben rijp voor de slacht een lijk in mn graf of wat mn moeder drinkt ik praat voor mijn aders en het bloed erin niet voor de vader maar zijn vervloekte kind geef het water omdat hij die woord ondervoed niet drinkt buiten het kader, haat is wat mn gevoel verdrinkt ik kan er niet tegen, ik loop s'avonds laat alleen in de regen want mn geweten zegt me dat ik niet eeuwig kan leven helaas, ik ben in mn verbeelding gebleven en voel nog steeds de kou van toen ik het in de sneeuw had geschreven ik vecht tegen lust, drank, vrouwen en drugs kou, des te ouder de vrucht des te grauwer de lucht ik ben depressief en ik kan niet slapen niemand ademt anders, stuk voor stuk zijn wij allen gevangen slaven 2x Ik heb problemen, ik voel verdriet angst en de regen op zoek naar mezelf in een inmense leegte leugens en zondes overheersen het leven maar ik, ikzelf zal mn eigen cirkel doorbreken Gewoon een dag in augustus '81 in eerste instantie heel onschuldig en prachtig nieuw leven, nieuwe kansen maar ruzies branden verbroken banden en mensen met vuil in hun handen ik als kind was de dupe van die shit daarom lag ik periodes eenzaam in een crib gedwongen vertrokken naar een ander klimaat want mijn verwachting was de dood of een leven op straat ik doe me best, ga goed om met mn moeder maar het is moeilijk als je niet naar feiten kan zoeken gedachten vechtend voor vrijheid verstrikt in een web opgejaagd door een spin als een weerloos insect zonder muziek kwam ik steeds weer in de shit terecht en nu met, worden bergen emoties verzet Alfredo, nul zeven negen mijn relaas het harde leven vol met liefde en haat
Share your thoughts
No comments here yet... Be the first to give your opinion!