Nul7Negen - Verdriet, Angst en Regen lyrics
rate me
Ik heb problemen, ik voel verdriet angst en de regen
op zoek naar mezelf in een inmense leegte
leugens en zondes overheersen het leven
maar ik, ikzelf zal mn eigen cirkel doorbreken
(leegtes)
ik mag niet praten want mn maag is tevreden
in weze,
maar een gapend gat in mn geest tekend mn leven
stenen van gemeende verwijten naar mn kop gesmeten
steken van je meisje die zich had vergrepen aan penis
dus geef mn eind vanuit verschillende belevingen
totdat me werd verteld dat het al bepaald was, genetisch en
steeds gewaarschuwd voor de slapende menigte
blijf niet kleven op die pagina je dwaalt in het verleden
de toekomst had men allang opgegeven, men had berekend
wie in de stad te zullen zien bedelen
men verwachtte mn kans op een groot leven, extreem hoog
ik werd constant ingeschat voor een complete leeghoofd
ik leef mn droom geen opmerkingen van derden
bekeek de troon en regisseer de werking van mn hersenen
een pen voelt mn tekst en schetst de pret van mn denken
het gat in mn geest is slechts een portret van ellende
2x
Ik heb problemen, ik voel verdriet angst en de regen
op zoek naar mezelf in een inmense leegte
leugens en zondes overheersen het leven
maar ik, ikzelf zal mn eigen cirkel doorbreken
Ik zet mn stap, voor stap, ik vertel je waar ik aan dacht
wat? terwijl jij lacht wordt er een klein meisje verkracht
wie zoekt die vindt(niet ik), ik ben rijp voor de slacht
een lijk in mn graf of wat mn moeder drinkt
ik praat voor mijn aders en het bloed erin
niet voor de vader maar zijn vervloekte kind
geef het water omdat hij die woord ondervoed niet drinkt
buiten het kader, haat is wat mn gevoel verdrinkt
ik kan er niet tegen, ik loop s'avonds laat alleen in de regen
want mn geweten zegt me dat ik niet eeuwig kan leven
helaas, ik ben in mn verbeelding gebleven
en voel nog steeds de kou van toen ik het in de sneeuw had geschreven
ik vecht tegen lust, drank, vrouwen en drugs
kou, des te ouder de vrucht des te grauwer de lucht
ik ben depressief en ik kan niet slapen
niemand ademt anders, stuk voor stuk zijn wij allen gevangen slaven
2x
Ik heb problemen, ik voel verdriet angst en de regen
op zoek naar mezelf in een inmense leegte
leugens en zondes overheersen het leven
maar ik, ikzelf zal mn eigen cirkel doorbreken
Gewoon een dag in augustus '81
in eerste instantie heel onschuldig en prachtig
nieuw leven, nieuwe kansen maar ruzies branden
verbroken banden en mensen met vuil in hun handen
ik als kind was de dupe van die shit
daarom lag ik periodes eenzaam in een crib
gedwongen vertrokken naar een ander klimaat
want mijn verwachting was de dood of een leven op straat
ik doe me best, ga goed om met mn moeder
maar het is moeilijk als je niet naar feiten kan zoeken
gedachten vechtend voor vrijheid verstrikt in een web
opgejaagd door een spin als een weerloos insect
zonder muziek kwam ik steeds weer in de shit terecht
en nu met, worden bergen emoties verzet
Alfredo, nul zeven negen mijn relaas
het harde leven vol met liefde en haat
