Martine Bijl - Grotemensenland lyrics

rate me

<b>Grotemensenland</b> by <i>Martine Bijl</i><br />Toen mijn kindertijd voorbijging

was ik stekelig en klein

je moet dansen je bent vijftien

maar ik kon niet vrolijk zijn

misschien zag men mij wel bevend

balancerend op hem koord

in de piste van het leven

maar men hielp me met geen woord

Ik had alles willen geven

voor een uitgestrekte hand

voor wie mij wou leren leven

in het grote mensenland

maar geen mens wou zich vermoeien

voor wat ik te bieden had

niemand zag mijn bloempje bloeien

langs het smalle pad

Ik was niet dom of lelijk

en niet slecht of sluw

maar ja - m'n houten koppie

was nog wel wat ruw

hoewel ik dapper lachte

was ik altijd bang

dat geen liefde mij zou wachten

en de nacht was lang

zo verstrijken den de jaren

en al heb je soms verdriet

je hoeft nooit iets te verklaren

er is niemand die het ziet

ik werd ouder en ging leren

niet wanhopig meer te zijn

ach - een hart kan zich wel weren

tegen zo'n klein beetje pijn

Ik zou alles willen geven

voor een uitgestrekte hand

zo verlaten is het leven

in het grotemensenland

maar ik heb al wel bekeken

dat de paardenbloem nog groeit

als de roos al is bezweken

al is uitgebloeid.

Ik ben niet dom of lelijk

en niet slecht of sluw

en zelfs m'n houten koppie

is wat minder ruw

maar in de donkere nachten

ben 'k nog altijd bang

dat geen liefde mij zal wachten

want het duurt zo lang

Ik zou alles willen geven

voor een uitgestrekte hand

ik zou alles willen geven

voor een uitgestrekte hand...

Oorspronkelijke titel: Pour qu’on m’apprivoise

Anne Sylvestre/Martine Bijl