Louis Davids - Brief van een landbouwer aan zijn zoon lyrics

rate me

<b>Brief van een landbouwer aan zijn zoon</b> by <i>Louis Davids</i><br />Mijn lieve zoon, j'hebt me geschreven

Nu j'achttien jaar geworden bent

Of ik j'een goede raad wou geven

Wat je moet worden beste vent

Dat 's voor je vader ongelogen

Een zware taak, een lastig ding

Illusies zijn zo gauw vervlogen

Het leven is zo zonderling

Als je gedwee je hoofd kunt bukken

Zal 't jou misschien nog wel eens lukken

Want o, de mensen zijn zo slecht

Die het hardst bedriegt heeft 't meeste recht

Jij moest de boerderij maar drijven

Daar kan je minstens eerlijk blijven

J'hebt een goed huis en lekker voer

Dus jongenlief, blijf jij maar boer

Mocht je de politiek soms lijen

Je krachten geven aan het land

Die taak is lang niet te benijen

Daartoe hoort sluwheid en verstand

De politiek is slechts een leugen

Z' is als een maalstroom, als een kolk

Want onder 't mom van 's lands belangen

Bedriegt men 't arme burgervolk

Ter wille van een Kamerzetel

Doet ze zo vurig en vermetel

En zitten z'eenmaal op de stoel

Is 't volk veel verder van het doel

Om steeds te huich'len en te liegen

Om met een glimlach te bedriegen

Dat 's voor een eerlijk mens een toer

Nee jongenlief, blijf jij maar boer

Of wil je geuren, wil je glimmen

Trekt jou misschien het leger aan

Dan zal je als je op wil klimmen

Beslist naar Indie moeten gaan

Jij kan je daar wel onderscheiden

Jij krijgt er vast het ridderkruis

Maar ik zie mijn kind na lange tijden

Misschien wel zonder armen thuis

Zou jij wel bloed kunnen vergieten

Zou jij een medemens neerschieten

Zou jij, trots alle deugd en moed

Je handen dompelen in bloed

Zou jij een mens de doodsteek geven

Die wellicht nooit iets heeft misdreven

Omdat je 't bij het vaandel zwoer

Nee jongenlief, blijf jij maar boer

'k Heb je mijn mening laten horen

'k Heb jou, mijn zoon, advies verleend

Je hoeft j' er heus niet aan te storen

Maar 'k ben je Vader, die het meent

Als alle vaders aandacht schonken

Om hunne zonen bij te staan

Waren er velen niet gezonken

Zag je geen stumper barrevoets gaan

Laat Amsterdam je nooit verlokken

Mijdt grote steden als de pokken

Ik weet, de lichtstroom trekt ons aan

Ofschoon w' erin ten onder gaan

Hoevelen zijn niet door dat leven

Vernietigd, in het slijk gebleven

't Gevaar ligt oov'ral op de loer

Nee jongenlief, blijf jij maar boer