Liesbeth List - Jaargetijden lyrics

rate me

<b>Jaargetijden</b> by <i>Liesbeth List</i><br />Het is winter, de sneeuw valt naar beneden

Een man, een kind, een slee, het wit gevroren gras

Ze kijkt naar buiten en staart in 't verleden

Haar liefste lief, de ster van David op z'n jas

En ze weet wel dat er niemand luistert

Maar toch fluistert zij zacht zijn naam

Ooit zal ze hem weer zien

Morgen misschien

't Is lente, nieuwe blaad'ren aan de bomen

Kinderen spelen, schreeuwen, lachen, kattekwaad

Maar in haar hart voelt zij de angst, ze blijven komen

Gierende remmen, stampende laarzen in de straat

En ze weet wel dat er niemand luistert

Maar haar hoop is nooit echt weggegaan

Ooit zal ze hem weer zien

Morgen misschien

Het is zomer, de zon schijnt door de ramen

Een mooi terras, grote drukte op 't plein

Maar zij ziet alleen maar die vergeten namen

Gelaten wachtend op die volgepakte trein

En ze weet wel dat er niemand luistert

Zoveel jaren zijn voorbij gegaan

Toch zal ze hem ooit weer zien

Morgen misschien

Het is herfst, buiten kom je niemand tegen

De storm huilt en de wind heeft vrij spel

En zij zit weer in dat kamp, in kou en regen

Weer neemt ze afscheid, bij de poorten van de hel

En ze weet wel dat er niemand luistert

Ze schrijft zijn naam op het beslagen raam

Ooit zal ze hem weer zien

Morgen misschien

Morgen misschien

't Wordt weer winter

Tekst en muziek: Maarten Peters