Lia Dorana - voorstad lyrics

rate me

<b>voorstad</b> by <i>Lia Dorana</i><br />Ver van het centrum, ver van de grachten

Aan de rand van de stad sta ik te wachten

't Is midden november, de zomer is dood

En de hemel hier boven zo hopeloos groot

De straten te breed om mezelf te verbergen

Voor de wind en de kou

Op zoek naar dwergen zoals ik

Voor mij is de voorstad te wreed

De huizen zijn hoog en zonder gordijnen

Van glas en beton, ik voel me verdwijnen

Verloren in dit perspectief zonder hoop

Nooit komt er een eind aan de straat waar ik loop

Hier tussen de flats met doorzichtige muren

Waar mensen in cellen van glas naar me turen

Nog even en dan woon ik ook in zo'n cel

De wind uit de polder, de damp uit de sloten

De vochtige stank van kanalen en goten

De mist jaagt me terug naar het hart van de stad

Naar de mensen, de warmte, mijn kamer, mijn plat

Maar de wijk is gesloopt en de huizen verdwenen

Flats in vlakten van stenen

En tussen de blokken danst gierend de wind

De voorstad rukt op en woonblokken komen

Als stenen soldaten, vertrappen de bomen

De voorstad rukt op naar het hart van de stad

En alles wordt leeg, hygienisch en glad

En niemand zal meer ver woningnood klagen

Alleen onze kinderen zullen dan vragen

"Wat was dat nou eigenlijk: Oud Amsterdam?"

(c) Tekst en muziek: Lennaert Nijgh/Boudewijn de Groot