Blask łun 
Nad miastem lśni
Ciem cień
A za drzwiami Wy 
Mrok, kwiat 
Wystarczy wam za ślub
Mdły gest 
Zamiast przysiąg aż po grób
Notoryczna narzeczona 
Gdy zaśniecie wróży z kart 
Czy na życie wystarczycie
I co każdy z was jest wart
W damę kier z jej ciała spływa 
e Grzana w waszych batach krew 
Na nic wszystko, nocą wiecznie się odkrywa 
Nieśmiertelny walet trefl
Zły czas 
Wśród obcych ścian 
Róż już 
Nie przynosi pan 
Dzień w dzień 
Wyłazi z niego zwierz 
Ból, wstręt 
I to wytrzymać trzeba też 
Notoryczna narzeczona 
Nie pamięta chamskich wrzaw 
W całym życiu tylko ona 
Wierzy w wielkość waszych spraw 
I nie może choćby chciała 
Nawet was po pysku zbić 
Bo ją babcia kiedyś ostrzegała 
Że rozsądną trzeba być 
Wciąż lęk 
Bo gdzie stąd iść 
Wszak człek 
To nie jesienny liść 
Strzeż się 
Do dawnych tesknić lśnień 
Zgnił czas 
Choć tropem z miasta jeszcze dzień 
Do drzwi puka wieczorami 
Z butelkami cały gang 
I w dom zmienia się czasami 
Meta w rytmie starych tang 
Notoryczna narzeczona 
Pijąc śmieje się do łez 
Gdy wraz z nocą wasza miłość kona 
Znów samotna jest jak pies.


                          Thanks to adriana for these lyrics