KoR Van der Goten - Soete mei lyrics

rate me

<b>Soete mei</b> by <i>KoR Van der Goten</i><br />Soete mei

gedoogd dat ik mijn hartje nedervlij,

gedoog die boterbloemkens in jouw hart,

mijn harte doet zo raar.

Soete mei,

gedoogd dat ik met moeders dochter vrij,

gedoogd die rimpels in jouw rode kleed

zoals weleer je papa deed.

Duinen verstuiven in witte zand,

door jouw haren waait zacht mijn hand.

Sprietjes van gras rond je blote voet,

aderen met rood van je bloed.

Een schromelijk wijf

van een maagdelijk katijf.

’k Schat haar jaren op vijftig en meer,

loert door haar bril,

slaat een kruis en een gil,

denkt dat de wereld vergaat.

Kleine rode kever, zwarte tikkeltjes op zijn rug,

kruipt met fijne pootjes langs jouw been omhoog,

kriebelt aan jouw mond

die de mijne vond,

verdwijnt zeer tactvol

met een wijde boog.

Een ouwe grijze pater

met beduimelde brevier

kijkt, al prevelend zijn getijden,

op ons neer,

glimlacht door zijn brik,

wordt ontroerd en stil,

dankt voor al dat schoons

Onze Lieve Heer.

‘d Avond valt

en de kinderen op het strand

nemen afscheid van water en zand,

nemen hun schopjes en emmertjes mee,

laten ons alleen met de zee.

En vaders en moeders met bruine tint

zoeken hun achttienjarig kind.

Niks meer te vinden, wellicht morgenvroeg

zodat ik er later nog een stroof bij voeg.