Wim Sonneveld - stalmeester lyrics

rate me

Het gewone volk vraegt zich natuurlijk wel eens af: Wat doet zo'n stalmeester nu

eigenlijk, de godganselijke dag? Het schijnt dat men daer de merkwaerdogste

voorstellingen van heeft. Men denkt bijvoorbeeld dat een stalmeester zich in de

Koninklijke Stallen ophoudt. Nou ja, kijk, dat doe ik natuurlijk niet. Daer heb

ik mijn stallenjongens voor in Den Haag. En inderdaed staen daer de paerden en

de voertuigen; Van de gouwe koets tot de rode Ferrari. En daer ben ik zeker wel

meester over, maer dan bovenmeester, als men begrijpt wat ik bedoel

Traedities moeter er zijn, zeg ik altijd maer. D'r is al genoeg waerdevols naer

de kloten gegaen, de laetste jaeren

Neem Prinsjesdag. Wat hadden we vroeger: Een stoet van een koets of zeven, acht

negen, en behoorlijk bereden, ik bedoel: met goed aengekleed paerdevolk d'rop

en d'ran; En wat heb je nou? een armzaelig rijtuigje achter 't gouwe span en

dan heb je 't gehad. 't Ontbreek er nog maer aen dat ze Haere Maejesteit met

een taxi naer de Ridderzael laeten rijen. Versobering noemen ze dat. Ja, aen

mijn hoelae

En 't is van A tot Z fout. Want wat wil het gewone volk? Traedities

Neem nou die alleraerdigste ceremonie van 't eerste kievitseitje. Dat was toch

elk jaer weer een verrekt aerdig gebeuren. Meestal op een dag rond eind Maert

begin Aepril, dat was iets waer ik en de Konegin altijd naer uitkeken. Je kon

in die daegen opeens iemand horen vragen: "Is 't eitje er al?" En als het dan

kwam, dan was dat voor mij en de Konegin, en de prins, en allemael een hele

opluchting. Je zag de vinder dan aenkomen, meestal zo'n eenvoudige polder

jongen, in z'n beste kleren zak maer zeggen, en met z'n hele famielje, ook

allemael opgedoft. En dan 't eitje in 't mandje. En dan de burgemeester erbij

meestal van een of ander gat in Friesland, dus vaek zo'n rooie rakker

nietwaar? Maer toch alles tezaemen een verrekt schilderachtig geheel, dat stel

boerenkinkels in deze ambiance

D'r zijn mensen die niet van kievitseieren houen. Ieder z'n smaek; maar wat mij

betreft: ik mag er graeg een stelletje van verorberen. Want ook hier is er weer

iets moois naer de verdommenis gegaen. 't Wordt zo langzaemerhand een kaele

boel in dit land. En als je dan ziet wat zo'n eitje vandaeg de dag in een

restaurant moet kosten, dan zeg ik: Geef ze aen een paer mensen die ze

tenminste weten te waerderen en er nog iets meer in zien dan een dure

versnaepering

Dat wil het gewone volk. De franje van Oranje noem ik dat. 't Vertoon van de

Kroon. De eis van 't paleis

Het bewijs krijg je elk jaer maer weer an op de dertigste April. Dan komen ze

met zijn allen opzetten. Ik stae dan altijd zo'n beetje opzij van 't bordes

met het defile, achter een conifeer; Men ziet mij niet maer ik ben er toch, en

zo hoort het ook. Ik zorg er dan voor dat de zaek gladjes verloopt. Die bloemen

op de trejen, dat levert geen bezwaeren op. 't Is meer wat ze de Konegin zo

allemael komen aenbieden

En d'r wordt wat aengedraegen. Kijk, en dan gaet het erom dat je Haere

Maejesteit discreet ontlast, nietwaer

Van zo'n reuzenkoek uit de een of andere achterhoek van dit land. Dat is dan

aenpakken en even tussen je tanden sissen: "Kniksje maeken, achteruit de trap

af en wegwezen", en dan zelf even de geschenken ongemerkt achter de

rodondendrons sodemieteren. 't Is natuurlijk vanzelfsprekend dat Maejesteit

niet alles hoogstpersoonlijk kan nuttigen, want dan zou het daegelijks koek

eten zijn tot diep in de zomer

Wij nemen dus wel wat mee naer huis. En wat de andere cadeautjes betreft: Alles

wordt bewaerd; Alle zelfgeborduurde wandkleedjes en molens-van-lucifersstokjes

en wat er verder aan goedbedoelde rotzooi wordt aengeboden. Dat staet allemael

keurig op rekken bij elkaer, met kaertjes erbij van wie het is en met naeme ook

wat het voorstelt, en da's wel nodig, want er wordt wat afgeknutseld in dit

land

Maer 't mooiste is toch Kerstmis. Eerst op Soestdijk onder elkaer. De mensen

vraegen me dan vaek: hoe viert de koninklijke familie de kerstdagen. Ik wil

graeg eens een tipje van de sluier oplichten. De Konegin viert Kerstmis op twee

daegen, nl. zowel de eerste als de tweede kerstdag, op 25 en 26 december. In de

grote kaemer van Soestdijk staet dan een kerstboom. De famielje gebruikt op elk

van deze dagen drie maeltijden: Een feestelijk ontbijt, een stemmige lichte

lunch en een wat uitgebreid diner. Het is misschien wel aerdig om te vertellen

dat de taefel voor deze gelegenheid versierd is met hier en daer een rood lint

en een paer kandelaers met brandende kaersen. Ik geloof dat ik ook wel mag

verklappen dat het dan gezellig warm is, temeer daer er een open haerdvuur

brandt dat - ik meen dat wel te kunnen prijsgeven - beurtelings door de prins

en zijn schoonzoons af en toe van een vers houtblok wordt voorzien

Wat onze kleinste Koninklijke Hoogheden betreft durf ik te verklaeren dat deze

bijzondere belangstelling vertonen voor de lichtjes. En de famielje heeft de

toch wel verrekt aardige gewoonte ingevoerd dat elk prinsje af en toe een

kaersje mag uitblaezen

Maer 't mooiste is toch wel enkele daegen tevoren de gezaemenlijke viering met

't hele hof. Daer kijk ik al lang tevoren naer uit

'k Was van de zomer voor een kort vacantieverblijf op Corsicae, ik had gezwommen

en ik loop naer het strand terug en ineens stae ik stil, met het waeter van de

Middellandse Zee klotsend tegen mijn kuiten, en verdomd als het niet waer is

maer ik zeg tegen mijn vrouw: "Ik denk al aen de Kerst op Soestdijk; Was het

maer vast Advent."

Maer het is dan ook altijd weer ontroerend: Als de Konegin gewoon zelf rondgaet

met de chocolademelk. En alles staet daer dan toch maer bij elkaar, tot de

gewone stallenjongens toe, en zelfs een exemplaer d'r bij van wat men

tegenwoordig onze bruine medemens noemt. En de konegin gaet daer dan met

de chocolae tussen rond. En praet gewoon met iedereen. Over koetjes en kalfjes

En natuurlijk ook over de os en de ezel. En 't is geen gewone chocolae, maer

bijzondere: Uit de beste grondstoffen vervaerdigd, volgens een oud-vaederlands

recept

Een echt koninklijke drank. En daer mag ik dan graeg een vel op zien. Een

koninklijk vel. Ik schaem me er niet voor het te vertellen: 't Vorig jaer heb

ik dat vel uit mijn beker bewaerd. En het laeten inlijsten. 't Hangt nu thuis

boven een trumeau in de hal

En elke keer als ik er langs kom, dan gaet er iets door me heen. Dan denk ik

Verdomme, het leven is nog waerd om geleefd te worden. En zo is het dan ook op

die aevond in het paeleis. Allemael door elkaer

Heel gewoon en menselijk. En zo is het goed, en zo moet het blijven, - eens per

jaer