Wim Sonneveld - de Hoeksema's lyrics

rate me

Die Hoeksema's, het zijn mijn beste vrinden

Ik zeg niks van ze hoor, begrijp me goed

Ik kan het altijd heel goed met ze vinden

Zij is geen dame he, mijn God, die hoed

Hij gaat wel, hij is iets bij de justitie

Maar oppervlakkig, he, geen verre blik

Geen diepte en, hoe heet dat, eruditie

Ze staan er niet bij stil he, zoals ik

Neem mij nou eens. Ik zit in vier besturen

Behalve dan m'n damesclub in Kras

'k Heb m'n gevallen vrouwen, pedicure

En dan m'n man nog en m'n ischias

Maar zonder schoonheid kan ik toch niet leven

Muziek en letteren. Er is bij mij

Een hunkering naar Simon van het Reve

Ik hou m'n Sartre en m'n Gide altijd bij

Kijk, dat is nou zo jammer van die Hoeksema's

Ze zijn me toch te weinig erudiet

Ze zijn ontzettend aardig, hoor, die Hoeksema's

Maar dat, he, dat hebben ze niet

Die Hoeksema's, 't is niet om 't een of 't ander

Ik mag ze graag, maar dat maakt me wild:

Ze spreken altijd kwaad over een ander

Ze zijn, hoe zal ik 't zeggen, weinig mild

Ze hadden het vanavond over Annie

'k Geef toe, die Annie, nou daar is iets mee

Zo'n jurk van dat salaris, nou dat kan niet

En dan die hele 'hem-hem' van 'r, nee

Ze is ook fout geweest, he, tussen haakjes

Maar 't is toch eigenlijk ook wel weer sneu

Zo'n moeder, en die vader, met z'n zaakjes

Het ligt toch helemaal aan het milieu

Het zijn verschrikk'lijk ordinaire types

Maar laat ze onbetrouwbaar zijn misschien

Ik zeg, en dat is een van mijn principes,

Je moet het goede in de mensen zien

Kijk, dat is nou zo jammer van die Hoeksema's

Ze zijn me toch wel een tikje hypocriet

Ze zijn ontzettend aardig, hoor, die Hoeksema's

Maar dat, he, dat hebben ze niet

Die Hoeksema's, ik was heel even bij ze

We hadden het zo over al het leed

En toen opeens, het was om van te ijzen,

Toen voelde ik, hoe weinig het ze deed

De negers en de joden, al die rassen

En al die displaced persons in hun hemd

O, als ik bij de naaister sta te passen

Dan voel ik me van binnen zo beklemd

Ik zeg nog in de keuken tegen Mina:

"Jij klaagt nou over al jouw ongerief

Maar denk eens eventjes aan Palestina

En aan die arme Gandhi, asjeblieft"

En Indie en al die kleine wrokken

En hier de woningnood. Ontzettend cru

Dat vier gezinnen in een kamer hokken

Ik heb er niemand bijgekregen, U

Kijk, dat is nou zo jammer van die Hoeksema's

Ze zien alleen hun eigen klein verdriet

Ze zijn ontzettend goeiig hoor, die Hoeksema's

Maar dat, he, dat hebben ze niet