Willem Vermandere - de historie van steentje lyrics

rate me

Ik hadde nen vriend in Noord-Canada

'k zeg nen vriend, 't was een broere, een vader

In 't land van d' indianen, Alberta

Roger Vandersteene was daar pater

Kinders zit stille en hort naar mijn lied

'k vertel u d' historie van Steentje

Ie had vrouwe noch kinders en geld ook al niet

Zelfs nie kloek van posteure, 't was een kleintje

Maar ie had in zijn herte een groot gedacht

'k ga d' indianen van Jezus leren

Maar dat was boven Steentje zijn macht

Geen één die zich wilde bekeren

Daar stond zijn barrakke bie de rivier

En ie moeste vissen en jagen

En barre winters zonder eten of vier

Ie schreef in zijn brief 'k mag nie klagen'

Ie smoorde zijn pupe en luisterde goed

Naar oeroude indianeverhalen

Van de grote geest die 't al leven doet

En van de dood die ons komt halen

De rivier is ne levenslangen tocht

En iederen kronkel doet groeien

Makt da'j gereed zijt bie de latsten bocht

Om de grote zee op te roeien

En ze gingen op jacht, anders ga je daar dood

Voor dagen met honden en sleden

Want 't vel van den beer is warm en groot

En zijn vet en zijn vlees goed om 't eten

Ie schreef op hulder tale woord voor woord

En al hulder wondre gedachten

Van bergen en bossen had ie toeren g'hoord

En den hemel die we meugen verwachten

En Steentje wierd opperhoofd Krie-indiaan

'Aimo Weno' met de geest kost ie spreken

Ie had ook den totem voor zijn tente staan

Want dat is daar 't heilige teken

Van de Buffalokopheuvels tot in Wabasca

Met de kariboebergen in de verte

En rond 't grote meer van Athabasca

Noemden z'hem kleine man met 't groot herte

Maar nu is't ie weg voor zijn latsten tocht

Met zijn kano de zee opgevaren

Ie was gereed bie de latsten bocht

Ie zei: Je moe mie hier begraven

'k vertel het mijn kinders met mijn simpel lied

D' historie van Roger Vandersteene

Ie had vrouwe noch kinders en geld ook al niet

Ie is dood bie d' indianen, heel allene