Wannes Van De Velde - Café Zonder Naam lyrics

rate me

'k Wil vertellen, een historie, van een kroeg, onelegant

In een stad stil en verloren, in een regenachtig land

Tussen lege magazijnen met ne reuk van verzuurde wijnen

Tussen muren van beton, achter vensters zonder zon

't Zijn altijd dezelfde gasten die der zaten al jaren lank

Die er zopen en er brasten, samen gingen hunne gank

Die op lank vergeten gronden, nog een kroeg hadden gevonden

Klein en arm maar elegant, in een regenachtig land

Ze versleten er hun dagen, en ze verdoogden hunnen tijd

Geenen éne stelde vragen, geenen éne voelde spijt

En ze gingen mediteren, over sterven of kreperen

Dat cafeeke zonder naam, was het eind van hun bestaan

Maar ne zeeman oud van jaren, kwam eens binnen met de wind

Om wa moed te gaan vergaren, bij een borrel en een pint

En hij las er de gedachte, de verveling van lege nachten

In het uitgestorven oog, van de mensen aan den toog

Skie toch uit mee oe te plagen, go toch mèe met heel de ploeg

Onder zeil, één van dees dagen, op mijn schip is plaats genoeg

En het is zover gekomen, dat em z' allemaal heeft meegenomen

Het cafeeke zonder naam, is verlaten blijven staan

'k Zen de weg al lank vergeten, naar da regenachtig land

Noar die stad, stil en verlaten, in die kroeg, onelegant

Ik heb gezocht tussen magazijnen, met ne reuk van verzuurde wijnen

Maar cafeeke zonder naam, schijnt voorgoed, te zijn vergaan