Sabien Tiels - 't durp lyrics
rate meToes heb ich nog ein hiel oaj kaartj
diej heb ich altied good bewaardtj
het is ein foto van oad Leu.
Doa kon ste zeen wiej ’t vreuger waas
met hiel veul grond en nog veul graas
en ederein deej doa gewuuen.
De wèèg diej woare toen mer slecht,
joa geine eine dèè waas recht
of zaat vol koele en vol gate.
Eine mesthoup zoogs-te euveral
met twie, driej koekes op de stal
en oet de put hooljde men ’t water.
En in de mooshoof van mie vader
doa sting roed moos en poor en slaai.
Ich waas nog jonk, ich kos neet weite
det ich det later neet mie haai.
Het pèrdje trok ein deepe voor
doa achter sjowde Truyers Door.
De mieuve pikdje noa de pirke.
Eine reek met aafgeslete tengj
en het zweel dik in de hengj.
Waat moaste ze toen vriet hel wirke.
Mer wèèm weurdj op vandaag nog boor,
wèm hètj nog Pier, wèèm hèètj nog Door,
wèm hèt nog kuj, wèm hèt nog hinne.
Det zeen er mer ei stuk of veer,
Jean van de Baar en dèè van Neer,
doa wiltj gei mins mier aan beginne.
En in de mooshoof van mie vader…
Het huuske van de slechter Graat,
café de Spaanjerd aan de Maas,
det is er now al lang neet mie.
De meule aan os voetbalveldj
was oets ei prachtig monument,
Vertaling
Thuis heb ik nog een heel oude kaart,
die heb ik altijd goed bewaard,
het is een foto van oude Leu.
Daar kun je zien hoe het vroeger was,
met heel veel grond en nog veel gras,
en iedereen deed er gewoon.
De wegen waren toen maar slecht,
ja geen enkele was recht
of zat vol kuilen en vol gaten.
Een mesthoop zag je overal
met twee, drie koetjes in de stal
en uit de put haalde men het water.
En in de moestuin van mijn vader
daar stond rode kool en porei en sla.
Ik was nog jong, ik kon niet weten
dat ik dat later niet meer had.
Het paardje trok een diepe voor,
daar achter sleurde Truyens Door,
de meeuwen pikten naar de pieren,
een riek met afgesleten tanden
en het eelt, dik op de handen.
Wat moest men toen hard werken.
Maar wie wordt vandaag nog boer?
We hebben nog Pieter en we hebben nog Door,
wie heeft nog koeien, wie heeft nog kippen?
Dat zijn er maar een stuk of vier,
Jean van de Baar en Dè van Neer,
daar wil geen mens meer aan beginnen!
En in de moestuin van mijn vader…
Het huisje van slager Graat,
café ‘de Spanjaard’ aan de Maas,
dat is er nu al lang niet meer.
De molen aan ons voetbalveld
was ooit een prachtig monument
