Pater Moeskroen - De Wolk en de Rivier lyrics

rate me

<b>De Wolk en de Rivier</b> by <i>Pater Moeskroen</i><br />Helder als kristal, nog breekbaar en smal

Kabbelt een klein beekje van de berg naar het dal

Langs rotsen, gras en bomen… met groot plezier

Want hij is net geboren: de rivier

Een oude grijze torenflat in de havenstad

Op de bovenste verdieping klinkt luid “Proficiat!”

Een halve meter, zeven pond; we noemen haar Gaby

Een wolk van een baby

Speels dartelt en meandert de aanstormende stroom

Zo’n grote stoere rivier, ja dat is zijn droom!

Hij raast maar door en groeit in kracht, in diepte en breedte

Maar ook begint er iets te vreten

Gaby kijkt graag uit het raam naar de zee en de rivier

De allermooiste schepen zie je varen vanaf hier

En ze wil, net als haar papa, een matroos worden later

Een leven lang op het water

De rivier baalt van de mensen, met hun bootjes en hun troep

Ze lozen rotzooi in z’n stroom; olie, gif en poep

Fosfaten, plastic, alles moet hij slikken welbeschouwd

En al gauw voelt hij zich ziek en oud

Gaby is vijf jaar nu, het nieuws komt keihard aan

Het schip van papa is op zee met man en muis vergaan

Zo’n grote stoere papa… zo’n grote stoere boot

En mama zegt: “Papa is dood”

De rivier denkt: “Kijk toch wat er van mij geworden is

Ooit een lieflijk beekje, helder, schoon en fris

Nu ben ik groot, vies en bruin en ik zit vol rotte vis

Ergens onderweg ging het mis…”

Een kind heeft zoveel toekomst en het leven gaat zo snel

Vooruit kijken, nou dat kan die kleine Gaby wel

En ze kijkt nog altijd graag naar de schepen daar benee

En naar de wolken boven zee

Ginds tegen het avondrood, niet ver meer hiervandaan

Zie je de grote kranen van de havenstad al staan

De ouwe grauwe torenflats, strak in het gelid

Voor de rivier het einde van de rit

“Hé, da’s grappig, mama, kijk! Die wolk die je daar ziet

Die heeft precies ‘t gezicht van papa… vind je niet?”

En mama kijkt, ze ziet het niet, haar ogen zijn te nat

Ze heeft haar kind nog nooit zo liefgehad

Nog eenmaal bundelt hij zijn kracht en stoot hij, nietsontziend

Al wat-ie heeft de monding in en hij kust zijn nieuwe vriend

Zijn vriend, de zee... o, wat is-ie groot

Zo wil hij wel sterven… een prachtige dood

Gaby zwaait naar de papa-wolk en kijkt hem achterna

Dan vraagt ze: “Waar gaan de wolken eigenlijk heen, mama?”

Haar moeder zegt: “Landinwaarts, de wind neemt ze mee

Zo ver mogelijk weg van de zee…”

Soms haalt zo’n wolk het tot aan een bergtop

Daar regent-ie en sneeuwt-ie en lost-ie langzaam op

Een prachtige dood, voor een wolk, want hier

Word je weer geboren… als de rivier… de rivier… de rivier…