Miel Cools - de wereld vergaat lyrics

rate me

<b>de wereld vergaat</b> by <i>Miel Cools</i><br />Er heeft een man voorspeld :

De wereld zal vergaan in het jaar 1988

Het gebeurde bij het goud van een poëtisch volle maan

In de maand juli van een zomer, warm en prachtig

De wereld wordt opnieuw een wilde barre chaos,

geen zon meer en geen liefdesprotocol

Maar ook geen Vietnam, geen Afghanistan, geen Laos

Geen toffe jongens meer en ook geen parasol

Misschien zullen dan de kabouters komen,

misschien komt dan eindelijk de fee

Misschien is er ergens een ander Rome

en een andere Middellandse Zee

Maar waar zijn de meisjes van zeventien jaar

en waar zijn de moeders gebleven

Die mooie madonna's met zilveren haar,

ze wilden nog eventjes leven

Nog eventjes zien hoe het kindje zou zijn,

nog eventjes, eventjes zorgen

Maar ginds in het deurgat staat Magere Hein,

hij zegt stil: Er komt nooit meer een morgen

Nog gauw de laatste mop vertellen,

gauw de tijd spoedt heen

Al is ie ook niet goed, we zullen brullen

De allerlaatste tango, want morgen is er geen,

laat ons het laatste glas tot boven vullen

De allerlaatste bloem, de allerlaatste rozen,

de laatste dag, de allerlaatste nacht

De laatste zonde en bekoring van den boze

En de allerlaatste Belg rijdt in een gracht

Misschien is er rijstpap met zilveren lepels,

de hemel is mooi op papier

Maar is er confetti en serpentinerepels,

ach hier mensen, hier is toch hier

Is ginder een haven, is ginder een kroeg,

en is er een boot om te varen

En vinden we ginder wel weemoed genoeg,

en gitaren met heimwee op snaren

Ik vraag aan de dood nog een jaartje respijt,

ik smeek het hem op bei mijn knieën

Maar hij zegt waarschijnlijk: Ik heb nu geen tijd,

en hij sluit zacht mijn draperieën

Er heeft een man voorspeld:

De wereld zal vergaan in 't jaar 1988

Het was maar een zigeuner in een wagen langs de baan

Misschien klinkt het voor u wat twijfelachtig

Maar of het 80 is, of 90 of 2000,

het precieze jaartal is van geen belang

Eens komt die vreemde lucht niet schaduw over huizen

En iedereen wordt stil, misschien een beetje bang

Ik zal daar dan staan met m'n papieren bootjes,

een zwart en een geel en een rood

Ik heb ze doen varen op povere slootjes,

soms vond ik het zelf idioot

Ik toeter nog eventjes op m'n claxon,

en ik voeder mijn twee tortelduiven

Ik pluk nog een vlindertje voor uw balkon

en ik zal nog eens vriendelijk wuiven

C'est dur de mourir au printemps, zingt Jacques Brel,

geen mens houdt van eeuwige reisjes

Zal het vagevuur zijn, of hemel of hel,

jongens bij jongens en meisjes bij meisjes

tekst : Louis Verbeeck

muziek: Miel Cools