Miel Cools - de dichter lyrics

rate me

<b>de dichter</b> by <i>Miel Cools</i><br />Er was eens een heel oude dichter in een stad

Die al heel mooie verzen bij mekaar geschreven had

Heel mooie gedichten van liefde en trouw

Van ik hou zo van jou en z'n lucht meestal blauw

En hij droeg ze nog op aan z'n vrouw

Hij was van het soort dat nog kijkt naar de maan

En iedereen lachte, die hem daar zo zag staan

Hoewel hij waarschijnlijk aan niemand misdeed

Want hij had het niet breed, die kleine poëet

Toch spuwde men vaak op z'n kleed

Toch schreef hij maar door, van de lente en het groen

Van de bomen, de bloemen, de bijen in 't plantsoen

En als het ook ergens maar eventjes kon

Dan scheen er een zon, en dan was er een bron

En een maagd in een tullen japon

Toen kwam er een oorlog, een wolk voor z'n maan

Men vroeg hem een strijdlied om vechten te gaan

En hij scherpte zijn pen, maar hij zag een soldaat

Met een kindergelaat en hij voelde geen haat

En hij schreef niets voor het bloedsyndicaat

En de mensen van zijn stad hebben de strijd verloren

En de leeuwerik zong weer, maar op het veld stond geen koren

Ze zijn rond het huis van de dichter gaan dringen

Ze riepen: Hij gaf ons geen lied om te zingen

Ze schreeuwden en brulden landverraad

Ze veroordeelden hem voor tekort aan haat

Ze hebben z'n mooiste pen genomen

Ze roofden z'n meest naïeve dromen

Ze staken z'n schamele woning in brand

En ze vermoorden hem, in naam van het vaderland

tekst : Louis Verbeeck

muziek: Miel Cools