Martine Bijl - Het einde van de zesde dag lyrics

rate me

<b>Het einde van de zesde dag</b> by <i>Martine Bijl</i><br />Het einde van de zesde dag

was het dat God zijn schepping overzag

en dat Hij knikte met een milde lach,

zo blij was Hij met Zijn bonte dieren,

Zijn kolkende rivieren,

Zijn vurige vulkanen

en wijde oceanen.

Hoe schoon was dit alles voor het oog.

Er waren zoveel kleuren groen

waaraan pencelen niets meer hoefden doen,

't was als een vreemd, maar heerlijk visioen,

zo mooi was het pas ontwaakte leven

in al die groene dreven,

langs woest begroeide zomen

van eindeloze stromen.

Hoe schoon was dit alles voor het oog.

De merel zat onwennig

in zijn eerste zwarte pak

en sleep zijn nieuwe snavel

aan een splinternieuwe tak.

De jonge beren lachten

om hun ruige, bruine vacht,

en de vos keek wat onthutst

toen hij een twijgje brak.

Er waren zoveel kleuren blauw,

de hemel zwoer de zeeën eeuwig trouw,

en speelde met de eerste morgendauw,

zo mooi waren alle verre landen,

de ongerepte stranden,

de trillende woestijnen,

de heuvels en ravijnen.

Hoe schoon was dit alles voor het oog.

En God schiep ook de mensen

aan het einde van die week,

maar was nog niet voldaan

toen Hij ze kritischer bekeek.

En zo kon het gebeuren

dat Hij met die vele kleuren

van Zijn hemels palet,

de mens opnieuw bestreek.

En de wereld van de eerste tijd

kende geen zorgen, spanningen of strijd,

het was een wereld zonder haat en nijd,

zo blij waren al die nieuwe mensen,

zij hadden weinig wensen,

zij leefden nog in vrede

maar het is zo lang geleden.

Waarom is die tijd voorgoed voorbij?

Waarom is die tijd voorgoed voorbij?

© Henk van der Molen

© 29-11-2007 Pieter Sanders