Martine Bijl - Groeten van het front lyrics

rate me

<b>Groeten van het front</b> by <i>Martine Bijl</i><br />De generaal ontwaakt om zeven uur

En tast ontredderd naar zijn dikke bril

De hoer, die naast hem verder slapen wil

Draait gemelijk haar kater naar de muur

Toch had ze gisteravond mooie ogen...

Zijn adjudant verheft discreet zijn stem

Achter de deur en maant hem op te staan

De zon is ook al uren opgegaan

Het wachten is alleen nog maar op hem

Een nieuwe vrijdag vordert zienderogen

In heel het huis begint het zachte suizen

Van water in de waterleidingbuizen

De generaal bekijkt zijn spiegelbeeld

Wat ook geen reden geeft tot vrolijkheid

En vloekt als hij zich bij het scheren snijdt

Waardoor hij zich vrijwillig bijna keelt

Nog nooit had hij zijn eigen bloed geroken...

Zijn kleren liggen slordig op een hoop

Hij haast zich in het militaire grauw

De rode wijnvlek op zijn linkermouw

Jaagt even nog gedachten op de loop

Maar het heeft hem aan krijgstucht nooit ontbroken

Dus snel de smalle trap af naar beneden

Hij stoort zich aan het kraken van de treden

Mistroostig zit hij even later met zijn officieren te ontbijten

In een decor van rode pluche, vervuild en aangevreten door de mot

Ze trappen veel te vroege sigaretten uit in morsige tapijten

En niets dat in de allerverste verten nog doet denken aan genot

De hoerenwaard staat monkelend van spijt zichzelf zijn hebzucht te verwijten

En draait, zodra ze weg zijn, met een zucht de deur van het bordeel op slot

De generaal zit achterin zijn jeep

En scheldt de korporaal uit die chauffeert

Over een weg, die kennelijk dateert

Van voor de tijd, dat God de wereld schiep

Zijn territoor oogt deprimerend vredig...

Totdat hij eindelijk het front weer ruikt

De geur van kruit, van modder en van bloed

Dan leeft hij op en krijgt opeens weer moed

Die eerder hopeloos leek opgebruikt

Hij recht zijn rug en ademt diep en gretig

En alle sombere gedachten vlieden

Het leven heeft hem nog zo veel te bieden...

Een schitterende dag voor genocide