Martine Bijl - De tantes lyrics
rate me<b>De tantes</b> by <i>Martine Bijl</i><br />Tante Truus en Tante Anna
Tante Bep en Tante Saar
Waren sinds hun kinderjaren
Al vriendinnen van elkaar
Zag je ergens eentje lopen
Kwam de rest er achteraan
Alles wat ze ondernamen
Werd kwartetsgewijs gedaan:
Lager onderwijs genoten
Naar de MULO doorgestoten
Grote liefdes, hele grote
En vervolgens groot verdriet
Maar daar viel wel mee te lijden
Samen met de and're meiden
Dus ze bleven niet te scheiden
Want dat wilden ze nog niet
Maar de ware Jacobs kwamen
Ook al heetten die niet zo:
Tante Truus vond Ome Karel
Tante Saar vond Ome Jo
Tante Anna vond Oom Gerard
Tante Bep vond het maar niets
Tot ze Willem vond tenslotte
Nou, dat was tenminste iets
En ze trouwden heel gedegen
En ze kregen kinderzegen
En dat bracht en dat viel tegen
Soms de vriendschap in 't gedrang
Tot die weer het huis verlieten
Elders wortel gingen schieten
En hen aan de mannen lieten
Maar gelukkig niet voor lang
Eerst kreeg Truus d'r Ome Karel
Een piano op z'n kop
En dat viel wat ongelukkig
Maar het ruimde ook wel op
Kort daarna reed Ome Gerard
Met zijn brommer in de Vecht
Eveneens ontzettend zielig
Maar ze misten hem niet echt
Jo bleek lang een taaie rakker
Maar zijn hart werd almaar zwakker
Dus ook dat kwam voor de bakker
Enkel Wim van Tante Bep
Bleef hardnekkig tegenstreven
Weigerde de geest te geven
Bleef maar hinderlijk in leven
Dus die bleef een handicap
Op een grijze zondagmorgen
Staken Anna, Truus en Saar
Min of meer in arren moede
Dus de koppen bij mekaar
En ze kwamen tot de slotsom
Dat het zo niet door kon gaan
Om der wille van de vriendschap
Moest oom Wim er nodig aan
Toen ze Bep vervolgens belden
En haar op de hoogte stelden
Van hun snode plan vertelden
Werd die godzijdank niet kwaad
Nee, die hoorde hun betogen
Rustig aan met droge ogen
Want ze had Wim nooit gemogen
Dus ze vond het toch al laat
Nog diezelfde zondagmiddag
Ging bij Bep en Wim de bel
En verschenen de vriendinnen
Op visite passionelle
Alle drie met keukenmessen
Alle drie ook met een schort
Want het kon wel eens gaan spatten
Bep zei: "Meiden, hou het kort"
Wim zat in zijn favoriete
Luie leunstoel in de suite
Van een bolknak te genieten
En vermoedde geen gevaar
Tot de dames op hem doken
En hij pijnlijk werd gestoken
Daarop stopte hij met roken
En toen was hij de sigaar
Ongelukkig voor de tantes
Woonde er op nummer tien
Aan de overkant een juffrouw
Die de misdaad had gezien
Dus die belde de politie
En ze weende daarbij zeer
Want zo'n vreselijke slachting
Was voor haar de eerste keer
Weldra was de wet ter plekke:
Rechercheurs met stierenekken
Die pistolen gingen trekken
Plus een peleton M.E
Die de dames arresteerden
Ondervroegen en fouilleerden
En in cellen isoleerden
Nou, dat laatste viel niet mee
Tante Bep en Tante Anna
Tante Saar en Tante Truus
Hadden voor een strenge rechter
Zelfs geen zweem van een excuus
Dus die heeft ze uit zijn armstoel
Eens doordringend aangeblikt
En zijn vonnis uitgesproken:
"U bent alle vier getikt"
Ter verpleging opgenomen
In een dolhuis achter bomen
Moeten zij nu zakken zomen
Om te boeten voor hun schuld
Maar denk niet, dat zij zich schamen
Jammer van die tralieramen
Maar ze zijn nu altijd samen
Dus hun wensen zijn vervuld
Moraal:
Beste dames, hebt uw partner
In de regel liever lief
Maar als u hem wilt vermoorden
Doet u dat dan collectief
Tekst: Jan Boerstoel
Muziek: Henk van der Molen
