Marianne Weber - buiten bloeien de violen lyrics

rate me

<b>buiten bloeien de violen</b> by <i>Marianne Weber</i><br />De zon staat hoog, het is een warme middag

Ga naar mijn pa in het verpleegtehuis

Hij is zo alleen, hij heeft zoveel verloren

Z'n glimlach, z'n gezondheid, en z'n thuis

Maar buiten bloeien de violen, buiten speelt de orgelman

Maar ik weet dat hij daar nooit meer, nooit meer van genieten kan

Ooit was hij een sterke kerel, nu zit hij daar bleek en klein

Buiten bloeien de violen, wat kan het leven treurig zijn

’n gang een lift en dan zie ik hem zitten

‘k loop naar hem toe hij heeft me niet herkend

hij zegt niet veel maar even later ziet ie

z'n blik die zegt wat fijn dat je er bent

Maar buiten bloeien de violen, buiten speelt de orgelman

Maar ik weet dat hij daar nooit meer, nooit meer van genieten kan

Ooit was hij een sterke kerel, nu zit hij daar bleek en klein

Buiten bloeien de violen, wat kan het leven treurig zijn

Ik neem hem mee ga iets met hem drinken

En later ga we nog een blokje om

Dan is het weer tijd, ik breng hem naar zijn kamer

Ik beloof hem dat ik gauw heel gauw weer kom

Maar buiten bloeien de violen, buiten speelt de orgelman

Maar ik weet dat hij daar nooit meer, nooit meer van genieten kan

Ooit was hij een sterke kerel, nu zit hij daar bleek en klein

Buiten bloeien de violen, wat kan het leven treurig zijn