Liselore Gerritsen - Jacobus Theodorus lyrics

rate me

<b>Jacobus Theodorus</b> by <i>Liselore Gerritsen</i><br />Hij leeft maar tien dagen omdat hij stikt in zijn kussen

Jacobus Theodorus was niet gewenst

Zodra Martha merkt dat ze zwanger van hem is probeert ze alles om er vanaf

te komen

Wanneer haar man op het land werkt en de kinderen buiten of op school zijn

laat ze zich regelmatig van de trap vallen. Dagelijks fietst ze over

hobbelige wegen. Er gebeurt niet veel meer dan dat ze een voet verstuikt

en onder de blauwe plekken komt te zitten

Haar man doet alsof hij niets merkt. Ze weet dat hij weet waar ze mee

bezig is

Ze spreken er niet over

Als hij 's ochtends het land op gaat, zegt hij 'tot vanmiddag' zonder haar

aan te kijken

Na vier maanden geeft ze het op. Haar buik groeit. Met weerzin voelt ze

het leven. Als de kinderen vragen wat er is, valt ze uit

In de achtste maand sterft grootvader

Een mond minder, maar het maakt niet veel uit, want hij at toch al haast

niks meer

Jacobus Theodorus wordt geboren in april

Hij ligt in de houten wieg naast haar bed

Hij huilt veel. Ze legt hem iedere keer weer aan haar borst om van het

geschreeuw af te zijn. Verder bekijkt ze hem nauwelijks

De tiende dag na de bevalling is ze bezig in de keuken. Na een paar uur

valt het haar op dat hij niet meer schreeuwt. Ze loopt naar boven en ziet

het kind op zijn buik liggen. Z'n hoofd in het kussen. Ze weet het meteen

Haar man komt van het land. "Hij is gestikt in zijn kussen", zegt ze

De man kijkt haar niet aan. Dan, ineens heft hij zijn hoofd op. Zijn blik

treft haar als een bliksem. Ze wankelt

"Ik heb het gedaan", schreeuwt ze, "Ik"

De man timmert een kleine kist en draagt het weg op zijn rechterschouder

Hij begraaft het naast de grootvader

Martha gaat in bed liggen. Twee dagen en twee nachten zegt ze niets. De

derde nacht worden de anderen wakker van het lawaai. Ze ligt onder aan de

trap

Haar man vraagt of ze zich bezeerd heeft. Ze zegt "nee" en gaat weer naar

bed

Dit herhaalt zich een week lang iedere nacht. Niemand slaapt. Iedereen let

op

Maar toch, telkens is ze de anderen te slim af

De dokter wordt gehaald. Ze knikt bij ieder woord dat hij zegt. Met haar

armen gekruist over haar borst wiegt ze zachtjes heen en weer. Ze laat

zich gedwee meenemen. De dokter weet niet wanneer ze terugkomt. Ook in de

inrichting, zegt hij, kunnen ze haar geen moment alleen laten