Liselore Gerritsen - De pianoles lyrics

rate me

<b>De pianoles</b> by <i>Liselore Gerritsen</i><br />Onbarmhartig slaat ze de maat

Ene, tweee, driee, viere

Fout

Over

Ene, tweee, driee, viere

Fout

Over, over

Je hebt niet gestudeerd, zegt ze, je hebt weer niet gestudeerd

Ze zit een beetje gebocheld achter me

De ogen priemen achter de brilleglazen

De zwarte hoge schoenen met veters stampen de maat mee met de stok

Ze ergert zich

Discipline, zegt ze, en over, over, over

Bij de zesde keer over gebeurt het

De toetsen van de piano worden wazig

M'n handen glijden in m'n schoot en ballen zich tot kleine onmachtige

vuisten

Nog een keer over, denk ik, en dan gebeurt er iets vreselijks

Over

En daar gaan ze, de vuisten

Met al hun kracht slaan ze van links naar rechts over de toetsen

En terug

En nog een keer

En nog een keer

Dan sta ik op

Mijn grootmoeder wil me tegenhouden maar ik grijp

Haar stok waar ze niet buiten kan en smijt hem in de hoek van de kamer

Ze zegt niks

Haar lippen zijn stijf op elkaar geklemd

Haar neusvleugels trillen

De hand met de kromme vingers gaat langzaam omhoog

Ze moet me slaan, denk ik, ze moet het doen

De hand komt met kracht naar beneden maar remt vlak

Bij m'n gezicht af en legt zich, als een bevend diertje, tegen m'n wang

Kind, zegt ze, en dan nog eens

Kind

Ze schuift op mijn stoel achter de piano en begint te spelen

Ik haal haar stok uit de hoek van de kamer en luister

Haar handen grijpen als klauwtjes in de toetsen

De romp beweegt zich wiegend van achteren naar voren

En van links naar rechts

Het witte knotje half los

Vanonder haar handen vandaan springen de noten

Hoogop de kamer in en blijven even trillend in de lucht

Hangen voordat ze zich uitgezongen neerleggen op de kast

Het bed

Op de grond

Het tempo wordt hoger en ze lacht

Dan ineens is daar het akkoord dat fout gaat

De misslag

Ze schrikt, alsof er een afschuwelijk beest in haar vingers bijt

Even luistert ze, alsof ze denkt dat het nog goed kan komen

Dan slaat ze met een klap de piano dicht

Ze ziet er uit als een boos heksje en pakt haar stok

Nu zal het gebeuren, denk ik, nu zullen we het hebben

Nu zal ze op haar stok gaan zitten en door het raam wegvliegen

De witte haren wapperend achter zich aan

De zwarte hoge schoenen met veters aan weerskanten bungelend

Eerbiedig doe ik een stap achteruit om haar voldoende

Ruimte te geven voor de start

Grootmoeder, zeg ik plechtig, het spijt mij dat ik nooit gestudeerd heb

En even later

Het ga u goed

Ze kijkt me argwanend aan en gaat moe in haar leunstoel zitten

De volgende dag is ze dood

Wil je grootmoeder nog even goeiendag zeggen, vraagt m'n vader

Nee, zeg ik, dat heb ik gisteren al gedaan