Jasperina De Jong - De oudjes lyrics

rate me

<b>De oudjes</b> by <i>Jasperina De Jong</i><br />De oudjes praten of hoogstens af en toe ogentaal

Zelfs rijk zijn ze toch arm en zonder toekomstbeeld een hart voor allen al

Hun huis geurt witte was, lavendel koperpoets van weleer

Oud zijn Amsterdam is oud zijn op een dorp men leeft er nauwelijks meer

Eens lachtten ze teveel en daarom sleept hun stem als het over vroeger

gaat

Eens huilden ze teveel en daarom dwarrelt soms een traan langs hun gelaat

En als hun hand soms beeft is dat dan om de klok die oud wordt op de

schouw

Die slingert, kom je mee kom je ja kom je nee sling ik wacht op jou

De oudjes dromen niet, hun boeken ingedut het harmonium op slat

De poes is ook al dood, het zondags glaasje port maakt niet meer dol of

zot

De oudjes zitten stil, gerimpeld hun gebaar hun weereld uitgezet

Van 't bed naar het raam, van 't bed naar de fautuille en van 't bed naar

bed

Ze gaan alleen nog uit, voorzichtig arm aan arm gekleed in mijmerij

Voor de begrafenis voor wie nog ouder was nog lelijker dan zij

Een uur van stille rouw dan is daar weer de klok die voort klikt op de

schouw

Die slingert, kom je mee kom je ja kom je nee sling ik wacht op jou

De oudjes sterven niet eens vallen ze in slaap en slapen al te lang

Ze klampen zich wel vast, maar vallen doen ze toch al zijn ze vallens bang

Een valt de ander blijft

Degeen die 't liefste was 't meest of het minst in tel

Dat doet er weinig toe, degeen die achterblijft is het eerste in de hel

Soms ziet u hem wel gaan, soms ziet u haar wel staan

Triest in een regen staan

Al schuifelend door vandaag, refelend en zegt excuus

Dat het niet vlugger gaat

U ziet ze voor u uit, wegvluchtend voor de klok

Die voort klikt op de schouw

Die slingert, kom je mee kom je ja kom je nee sling ik wacht op jou

Die slingert, kom toch mee kom je ja kom je nee sling ik wacht op ons