Jacques Herb - Onder een brug in Amsterdam lyrics

rate me

<b>Onder een brug in Amsterdam</b> by <i>Jacques Herb</i><br />Ze sleept iedere koude avond

Gebogen onder 's levens vracht

Haar boeltje mee in plastic tassen

Op zoek naar warmte in de nacht

In een portiek of in een steegje

Of ergens onder 'n donk're brug

Ligt zij in een kartonnen doosje

En kijkt op haar verleden terug

En met haar kraag hoog opgetrokken

De ledematen koud en stram

Denkt ze weer t'rug aan vroeg're jaren

Onder een brug in Amsterdam

Eens was zij net als and're mensen

Eens had ze 'n huis, een man, een kind

Eens ging ze lachend door het leven

En alles ging haar voor de wind

Maar plots'ling was het afgelopen

Een storm, een hulpeloze boot

Haar man en kind, aan boord gebleven

En beiden vonden zij de dood

En in de nacht hoort zij weer stemmen

Hoort hoe haar meisje zegt: "dag mam"

Wordt ze weer warm van verlangen

Onder een brug in Amsterdam

De lege fles valt uit haar handen

Dan schrikt ze wakker met een schreeuw

Ze rilt en wankelt op haar benen

Wordt uitgelachen door een meeuw

Ze gaat op weg naar 't oude kerkhof

Nog half door de drank verdoofd

En op het graf legt ze een popje

Dat had ze aan haar kind beloofd

En met de tranen op haar wangen

Gaat ze weer weg zoals ze kwam

Gebroken vrouw gehuld in lompen

Onder een brug in Amsterdam

En zie de mensen hoe ze fluist'ren

Gaan met een boogje om haar heen

Door kinderen soms uitgescholden

Dan voelt ze zich het meest alleen

Ach, was ze maar gelijk gestorven

Dan was ze bij haar kind en man

Nu nam het leven haar te grazen

Zoals alleen het leven kan

En op een kille winteravond

Doofde de wind haar levensvlam

Dat toch een mens het eind moet vinden

Onder een brug in Amsterdam