Frans Halsema - De Watergeuzen lyrics

rate me

<b>De Watergeuzen</b> by <i>Frans Halsema</i><br />Ons land zuchtte onder 't Spaanse regime

't Regende protesten en kritieken

Een groep Protestanten kwam op, unaniem

Tegen de macht der Katholieken

Zij smeekten in Brussel de landvoogdes

Haar hand over 't hart te willen strijken

Margretha van Parma, een Spaanse prinses

Zat angstig naar 't comite te kijken

Maar haar raadsheer stond te fluist'ren

Want die was 't nu wel beu

"Non, madam, niet naar ze luist'ren

't Is gewoon een troepje ordinaire geu"

Dit laatste woord was Frans en betekent: bedelaars

De Nederlanders kozen het tot leuze

Zij kregen bij hun landvoogdes geen schijntje van een kans

En noemden zich van nu af aan 'De Geuzen'

De strijd om de vrijheid begon nu pas goed

Want Spanje liet 't niet alleen bij dreigen

De Hertog van Alva hanteerde de knoet

Hij zou die Hollanders wel krijgen

De Hertog, z'n naam is voor altijd berucht

Begon prompt een bloedige campagne

Verscheidene bestuurders verkozen de vlucht

En een van hem was Willem van Oranje

Alva maakte korte metten

Iedereen, die zich toevallig

Maar waagde te verzetten

Werd onmiddellijk verwezen naar de galg

Maar ergens op de zee bleef een kleine groep gespaard

De Geuzen, wachtend op 't uur der wrake

Ze stonden reeds te popelen om te vuur en te zwaard

Een einde aan de tirannie te maken

Nu waren de Geuzen ook niet voor de poes

Zij gingen zich te buiten aan geplunder

En menige boer, van Den Helder tot Goes

Vloekte ze stijf van hier tot gunder

Doch, dagelijks kwamen er manschappen bij

Die Willem van Oranje wilden dienen

Hun vlootadmiraal werd een zekere Lumei

Die zorgde voor de tucht en discipline

En zo voeren dan hun schepen

Voor de haven van Den Briel

Vele burgers, die 'm knepen

Zochten haastig ergens anders hun asiel

Maar een veerman op de Maas, ene Jan P. Koppelstok

Voer kalmpjes met z'n schuit langs de rebellen

"Wij eisen", riep die, "voor onze vloot een veilig dok

Ga dat maar aan je stadsbestuur vertellen"

't Bestuur kwam terstond in vergadering bijeen

Maar durfde hun geen toegang te verschaffen

Op hulp aan de Geuzen, dat wist iedereen

Stonden de vreselijkste straffen

Toen zetten de Geuzen een sloep overboord

En schreeuwden, toen ze aangekomen waren

"In naam van Oranje; doe open de poort"

"Doe 't zelf maar", zeiden de Brielenaren

Hierop hulden zich de Geuzen

Listig in een rookgordijn

En rameiden met een reuze dikke mast de poorten kort en klein

Zo werd de stad bezet, maar 't duurde niet lang

Of de Spanjaard zond soldaten en kanonnen

Wier aantal dat der Geuzen vele malen overtrof

Heer Alva gaf zich niet zo gauw gewonnen

De sluiswachter kwam op een schitterend idee

Dat werd dan ook onmiddellijk aangenomen

't Water staat hoog, dus we laten de zee

't Kamp der Spanjolen overstromen

Hij zwom naar de sluis met een bijl in z'n hand

En hakte een gat, zodat 't water

De Spanjaard verjoeg uit 't polderland

Den Briel was weer vrij, maar de vrede niet nabij

Die kwam pas bijna tachtig jaren later