De Nieuwe Snaar - Den Bono lyrics

rate me

<b>Den Bono</b> by <i>De Nieuwe Snaar</i><br />Het was in '68 toen ik den Bono tegenkwam,

hij stond zich schor te schreeuwen op de barricaden.

Ze legden met hun acties het gewone leven lam,

hij had zich aangesloten bij de radicalen

Ik... ik werd pas wakker zo onschuldig en zo bleu

maar ik wist van welke kant de wind kwam waaien

en ik probeerde me te handhaven in dat welbepaalde milieu

en dat lukte, mits wat wringen en wat draaien.

Den Bono werd mijn mentor, mijn goeroe en sindsdien

zei hij mij dat ik Jack Kerouac grondig moest lezen,

dat ik absoluut naar Zappa naar Captain Beefheart moest gaan zien

en ook op welke betoging ik moest wezen...

Intro

Strofe 2:

Ik zat elke avond bij den Bono op café

waar we tot diep in de nacht filosofeerden.

De verbeelding aan de macht, en iedereen moest mee

dat was wat wij tenminste toch hartstochtelijk probeerden.

Maar de tijd die stond niet stil en elke nieuwe trend

werd ook de nieuwste hype, dat is niet te vermijden

en het werd duidelijk voor iedereen die zijn verleden kent:

de geschiedenis herhaalt zich op gepaste tijden.

(begin drum & bas):

Zwarte vlaggen aan de schouw, er stond "No Future" op de muur,

de anarchie was weer even in de mode,

maar ook dat heilig vuur doofde na een korte duur

en den Bono dacht er't zijne van... en blowde

Intro

Maar het ging niet goed me Bono, zo ging toch het gerucht,

hij was zwartgallig en zeer teneergeslagen.

Zocht zijn heil in de chemicaliën, hij was voor alles op de vlucht

hij was het beu zijn idealen na te jagen.

Niemand kon vermoeden dat hij op die donkere nacht

met een vreemde doffe blik in zijn ogen

er met een niets ontziende en vernietigende kracht

voor de laatste keer nog eens goed is ingevlogen.

En de glazen aan de tapkast waren 't eerste aan de beurt,

gevolgd door de tafels en de stoelen,

in zijn blinde razernij en in zijn onmacht meegesleurd

en in zo'n hitte is het moeilijk om af te koelen

Intro

Niet zolang geleden kwam ik terug in zijn café,

't was een taverne geworden...

En uit een glazen kopje dronk ik een warme lindenthee

en niets herinnerde me aan die vroegere periode;

Den Bono had mij niet herkend, hij leek nogal verweesd,

en ik wist niet goed wat zeggen of wat vragen

aan een man met destijds zo'n stijf opgewonden geest

maar hier en nu tot in zijn diepste droom verslagen.

En ik dacht aan de woorden van dat liedje van weleer:

"The times they are a-changin'"

Wel, bedankt beste Bono, ik heb veel van u geleerd;

die andere tijden konden wij zelfs niet vermijden...