Brammetje - Souvenir lyrics

rate me

<b>Souvenir</b> by <i>Brammetje</i><br />Een rijpe man van vierenvijftig jaren

Een vals gebit, een baardje en een bril

Zat bij de kachel voor zich uit te staren

En even stond z'n hele leven stil

Hij zag het meisje, dat hij eens gevraagd had

En dat toen vlug een ander had getrouwd

Hij zag z'n vrienden uit die blijde dagen

Aan wie hij toen z'n leed had toevertrouwd

Hij zag zichzelf op zijn manier studeren

En 's avonds hangen in z'n kattekroeg

Hij zag zich weer met boorden als plakkaten

Toen iedereen nog strooie hoedjes droeg;

Hij zag z'n jeugd met al haar tierlantijnen

Met al haar lief en al haar liefjes-leed

En telkens weer en dwars door al die beelden

Dat ene meisje, dat je nooit vergeet

Hij zag haar langzaam in gedachten groeien

En net als hij door ook een leven gaan

Hij zag haar ook op bovenhuisjes wonen

En net als hij voor uitverkoopjes staan;

Hij zag haar 's avonds in een kamer zitten

Zoals er honderdduizend kamers zijn

Van drie bij vier, een suite met een serre

En met een bloempot op het raamkozijn

En toch schoot telkens door die doffe dingen

Door 't grauw en grijs van z'n geplukte dag

Dat ene beeldje met die tere lijnen

Die bruine haren en die zachte lach

Zij was en bleef toch nog, na al die jaren

Het mooiste meisje van z'n vijfde klas

En even floot hij door z'n valse tanden

Net of hij ook weer eenentwintig was