Brammetje - Onze Kinderen lyrics

rate me

<b>Onze Kinderen</b> by <i>Brammetje</i><br />Als ergens op zo'n eenzaam buitenpostje

Als ergens aan zo'n glad vergeten strand

De boot van Java in de stille baai stoomt

En weer de mail brengt uit het eigen land

Dan zitten 's avonds bij een schemerlampje

(En d'avond hangt als een zwart gordijn)

De ouders... en hun zwijgende gedachten

Gaan naar de kinderen, die niet bij hen zijn

Soms kraakt het papier, als pa het briefje uitvouwt

Met Jan's rapport: voor algebra een drie

En voor z'n Frans ternauwernood voldoende

En zelfs een twee voor stereometrie

Toch heeft de jongen hersens als z'n vader

Verdomme... maar wie let ook op het kind

Wie helpt hem 's avonds als hij zit te blokken

En zonder pa zo'n stomme som niet vindt

En moeder staart met stille, verre ogen

En door de eenzaamheid der jaren heen

Ze ziet ze staan... twee kleuters nog... verbeeld je:

Drie lange jaren zijn ze weer alleen

Dan denkt ze aan die laatste dag in Holland

Het laatste uur, dat zij ze bij zich had

Toen kleine broer zich nog zo groot wou houden

En kleine zus op schoot te huilen zat

Ze zitten beiden voor zich uit te staren

Ze zijn nu samen bij de kinders thuis

Ze lopen samen door de stille straat heen

En naar het oude, welbekende huis

Ze bellen aan... en kleine Jan doet open

Zoals hij vroeger ook zo dikwijls deed

En zus zit binnen met haar Franse thema's

En wacht op ma voor 't woord, dat ze niet weet

En d'avond ligt maar roerloos om hen beiden

De lamp brandt suizend door de uren heen

En naast de krabbelbrieven van de kinders

Zitten ze stil en hopeloos alleen

Met in hun oog een traan, die wordt verborgen

En in hun hart de ongezegde pijn

Van het verlangen naar hun kleine kleuters

Die, net als zij, alleen gelaten zijn