Barbara Nielsen - Landschap lyrics

rate me

<b>Landschap</b> by <i>Barbara Nielsen</i><br />vuilwit zwijgen huizen

van vergeten tijd

sporen van oorlog

geweld

verbeten strijd

een man een koetsje

met open portier

zijn glimlach is wervend

maar zonder plezier

straten zijn smal

en muren zijn blind

een aanplakbiljet

halfverwaaid in de wind

en onder het vierbaans

verkeersviadukt

staat een vrouw in een moestuin

die aardbeien plukt

bomen in bloesem

't is vroeg in 't seizoen

kwetterende spreeuwen

in een slordig plantsoen

een miniatuur-kasteeltje

trotseert het gevaar

en koorddansershuisjes

zoeken steun bij elkaar

een nevel onttrekt de

vulkaan aan 't gezicht

en weidsheid van wolken

het gotische licht

wingerd rankt dapper

omhoog langs de muur

citroenen nog groen en

de druiven nog zuur

een truck zeult de berg op

met een motor die gromt

ik zie hoe hij voortkruipt

de weg die zich kromt

en als ik me omdraai

de zee als kontrast

de grens lucht en water

is naadloos gelast

een uur wordt een etmaal

een etmaal verjaart

als een treurwilg intens

naar zijn spiegelbeeld staart

een eenzame meeuw volgt

de lijn van de kust

een cyclus van eeuwen

komt schijnbaar tot rust

maar torenhoog babelt

en stapelt zich voort

de wolkenformatie

geen bergkam die stoort

en duizelingwekkend

de val niet vertraagd

stort steil zich een klif

in de branding omlaag

maar hij ziet niets hij slaapt nog

de taxichauffeur

hij gaapt denkt aan koffie

heeft een ochtendhumeur

triomfbogen zie ik

overal om me heen

van wolken voor goden

voor mensen van steen

een schaduw wordt dieper

de wind wint aan kracht

de dag schuift voorbij en

maakt plaats voor de nacht

buona sera buona sera

gemompelde groet

elke buurman die langskomt licht

plechtig zijn hoed

en bloesem geurt sterker

het straatlicht gaat aan

kontouren van heuvels

in 't licht van de maan