ABN - bloedschande lyrics

rate me

<b>bloedschande</b> by <i>ABN</i><br />Die navelstreng bloedde langs beide kanten, ben je het al vergeten?

hoe het kroop waar het niet gaan kon, toen die was doorgesneden

gespleten, aangevreten, versleten en weggesmeten

die onhoorbare kreten galmen nog na in mijn geweten

rood, dik sijpelt het door in alle gangen en spleten

hing ik aan het verkeerde been in de grote winkelketen

je weet niet waar je gaat eindigen, maar weet waar je bent begonnen

wie de fundering verloochent, heeft de rest ook verzonnen

ga naar betonnen bronnen niet naar kartonnen regentonnen

ontwar het web dat je jaren voor jezelf hebt gesponnen

in mijn pen geklommen zonder raadsels, rekensommen

zag ik hoe de winnaar verloor en de loser had gewonnen

dus ik hou me van de domme, volg zo mijn eigen weg

doe alsof het me niet kan bomme, maar ben wel onderweg

naar het land van melk en honing, suiker en moederkoek

misschien ben ik al waar ik moet zijn en dus nutteloos op zoek

De navelstreng bloedde langs beide kanten

bloedschande, bloedschande

de navelstreng bloedde langs beide kanten

je liep verloren tussen bloedverwanten

Ki hjil min leven geweund in de tulpenlaene

vannoat een bitje goe were was zegdje oes butn stoane

min moeder zei ip N trotoir speeln en niet ip de baene

en in die tidden omme nie gepeist dat ging vergaene

nu in dien tit ljik olles nog zuo inliks verre

meuglijks nog vodder ja zels vodder dan een sterrre

’t skint dak zels wok we ne kji viele ip min derre

en oak da deie ruok de baenezeker nog noa terre

15 maart 1976

ik wère geboren en ge zul et o geweetn in

derde kind van twji westvlamse werkminsen

eigen us, ip ne wiek, wik kundje mjir winsen?

moa ti ni ville geskilt,

of ‘k oa ier nie gezeten want een derde kindje daoron z’in feite nie ip erekend

En zuo behon ze zidder an nieuwe jeugd

Ik ben et levend bewis dat een spriraltje nie deugd

Vergeelde familiefoto’s worden in je geheugen verbrand

herinneringen glijden weg als loszand door je hand

de laatste bloedverwant die je ontmoet en groet

is een vage hersenschim in de vloed van je bloed

door je eigen borst gevoed in de wieg van abstractie

breekmes verroest, verwoest navelstreng in een fractie

een interactie tussen het koude lemmet en warme vlees

snijdend zonder vrees, doopte je jezelf tot wees

je stierf en verrees tussen je beide oren

ontkent wie je bent en waar je bent geboren

de band afgezworen, heel het verleden weggeschoren

nu zoek je blind naar je navelstreng, want je liep verloren

in de doolhof van je leugen, het gat in je geheugen

alleen wie weet van waar hij komt heeft een toekomst die kan deugen

nu je dagboek, geen zakdoek vol tranen en knopen

waar het bloed niet gaan kon is het toch weer gekropen