Huub Van Der Lubbe - vanitas lyrics

rate me

<b>vanitas</b> by <i>Huub Van Der Lubbe</i><br />Een karaf van glas ooit vol wellicht nu ledig

Gekanteld op tafel riskant dichtbij de rand

Naast een mes, als het woord, eens puntig en snedig

Maar bot op den duur, krachteloos en ont-tand

Een kaars die brandende licht werpt in het duister

En dan weezoete geur en zelfs warmte verspreidt

Maar er aan het einde van zijn wassen luister

Geweest is, en weg, zijn glorie ten spijt

Daar kleurige bellen van zoepsop geblazen

Waarin de kern van ons wezen wijs reflecteert:

Zijn we zo dwaas om op schoonheid te azen

Dan maken we stuk wat ons hart zo begeert

De wilde roos koninginne der bloemen

Geplukt om haar pracht over haar toppunt heen

Je ziet in haar bloei het verval al opdoemen

In stof en stank valt straks haar schoonheid uiteen

En beide ouders in portretten gevangen

Op het oog nu in leeftijd zo oud als hun zoon

Vergis je maar niet in de blos op hun wangen

Niets is zo vluchtig als uiterlijk vertoon

Een schedel ligt lachend de dood aan te prijzen

Voorbij gaan uw zorgen van welke aard ook

Een stenen pijp wil er ons breekbaar op wijzen

Dat ieder genot ooit zal opgaan - in rook

Zo ook wij vrienden in het cafe bier gezeten

In de nacht schitterend rond bieren geschaard

Meer nog dan wij van ons zelf willen weten

Zijn ook wij ijdel en voorbijgaand van aard

(c) Tekst: Thomas Acda, Muziek: David Middelhoff