Hugo Raspoet - De Lijkstoet lyrics

rate me

<b>De Lijkstoet</b> by <i>Hugo Raspoet</i><br />Traag trekt de stoet van vrienden voorbij,

hun hoofd is gebogen, hun hoofden zijn moe.

Ze malen al deel uit van die maatschappij

waarin w’ ons nooit thuis zouden voelen

omdat alles corrupt was en rot,

in dienst van het kapitaal of van God.

Wij lieten ons nooit integreren

in die politieke boel.

Nog liever immigreren.

Wij hadden een hoger doel.

Wij zouden alles gaan hervormen,

de oude structuren gingen er aan.

Alleen de objectieve normen

van talent en bekwaamheid

zouden nu gelden, en wij stonden klaar

om al die heren met hun sigaar

en hun aderverkalkte partijen

de tempel uit te slaan.

Wij willen geen trieste lakeien.

Een nieuwe tijd brak aan.

Zie, daar lopen die helden van toen,

keurig gekleed met das en met boord.

Ze zouden zoveel laten en doen.

Maar tussen daden en woorden

staan diploma’s, hun vrouw en een kind

en een carrière die zo goed begint.

Je hoort ze nu niet meer tempeesten

tegen de vriendjespolitiek.

Je ziet ze op allerlei feesten

want ze zijn promotieziek.

Af en toe kom ik er nog eentje tegen

op een of andere avond cultuur.

Dan lachen z’ hun iet wat verlegen.

Hij droomt nog van avonturen,

maar hij praat over politiek,

Vietnam, Limburg, de encycliek,

en hij is wel voor revolutie

in de consumptiemaatschappij.

En hij heeft zijn eigen conclusie

uit de krant van zijn partij.

Nu stapt hij mee in die trieste stoet.

Een eerste stap is altijd fataal.

Je weet dikwijls zelf niet wanneer je hem doet,

maar je blijft met je eigen leven betalen

en dan kan je nooit meer terug.

Buig nu je hoofd en krom nu je rug,

wees altijd beleefd en bescheiden

en een goeie vakidioot.

Je zal altijd dieper glijden,

voor mij ben je nu al dood.

Traag trekt een lijkstoet aan mij voorbij

en in mijn hart ben ik vreselijk bang

dat ik uiteindelijk zal worden als zij.

Maar ik zal vechten mijn leven lang,

mijn leven lang.

Tekst en muziek: Hugo Raspoet