Hugo Raspoet - De landloper lyrics

rate me

<b>De landloper</b> by <i>Hugo Raspoet</i><br />Op de baan gaat een man

in de regen, in de wind.

En de maan boort in de nacht

waar zijn schaduw in verzwind.

Doorheen zuivere klanken

van een sterrenxylofoon

schrijft de mens zijn gestalte

als een langgerekte toon.

Daar gaat een man alleen,

en wie weet waarheen.

In de stijve burgerhuizen

zijn de schooiers ongewenst.

Achter aan de burgerhuizen

ligt de korenbloem verslenst

zonder geld en zonder weelde.

In zijn hart is er geen nijd.

Enkel met wat oude kleren

gaat hij naar de eeuwigheid.

Daar gaat een man alleen,

en wie weet waarheen.

Hij gooit plots op naar een balkon

met een zwaai en diepe lach,

die in draaiend, draaiend kolken

in zijn blik verscholen lag.

Dan, gedragen door de winden

valt hij op de aarde neer

en slaat in het voorbijgaan

enkele hoge hoofden neer.

Daar gaat een man alleen,

en wie weet waarheen.

En de dagen en de nachten

schuiven jaar na jaar voorbij.

Hij stapt voort over de wegen

van de zomer tot de mei.

Doch aan een der vele bochten

staat zijn levenssein op rood.

Het is het einde van zijn tochten

want de tijd loopt dood.

Daar gaat een man alleen,

en wie weet waarheen.

Tekst en muziek: Hugo Raspoet