Helmut Lotti - het meisje van de buren lyrics

rate me

<b>het meisje van de buren</b> by <i>Helmut Lotti</i><br />Ik was haar beste maatje

Ze kwam altijd voor een praatje op haar fiets

Ik kan het nog niet geloven

'k Ben zo ondersteboven, ik wist van niets

Ze had een groot geheim waarvan zij m'n geen woord had gezegd

Want ze voelde zich door en door slecht

Er was een groot geheim waarover ze nooit had gesproken

Want haar hart was al heel lang gebroken

Het meisje van de buren, fietste in de late uren

Altijd vrolijk rond in de wijk

En als ze naar me lachte was ze zo mooi, zo mooi

Met haar blonde haren, blauwe ogen die altijd straalde

Zo mooi, zo jong en zo mooi

In haar brief heeft ze geschreven

Dat door mannen heel haar leven was verscheurd

Maar toch heeft ze nooit gepraat

Over wat toen 's avonds laat was gebeurd

Het was donker, het was koud

En ze sleurden haar plots van haar fiets

Haar noodkreet verdween in het niets

Ze had zo luid geschreeuwd

Maar ze hadden haar hart al vermoord

Voor iemand haar kreet had gehoord

Het meisje van de buren, fietste in de late uren

Altijd vrolijk rond in de wijk

En als ze naar me lachte was ze zo mooi, zo mooi

Met haar blonde haren, blauwe ogen die altijd straalde

Zo mooi, zo jong en zo mooi

Elke dag fietste ze vrolijk voorbij

En dan wuifde ze lachend naar mij

Maar nu staat haar fiets al een week aan de deur

Het meisje van de buren, fietste in de late uren

Altijd vrolijk rond in de wijk

En als ze naar me lachte was ze zo mooi, zo mooi

Met haar blonde haren, blauwe ogen die altijd straalde

Zo mooi, zo jong en zo mooi

Zo jong en zo mooi

Zo jong en zo mooi

Zo jong en zo mooi