Guido Belcanto - De Man Die Niet Kon Wenen lyrics
rate me<b>De Man Die Niet Kon Wenen</b> by <i>Guido Belcanto</i><br />Er was eens een man die niet meer kon wenen
zijn tranenstroom stond reeds jaren droog
ondanks de ellende die hij beleefde
was er niets dat hem tot tranen bewoog
als kind kon hij nog huilen zoals iedere kleine
maar op een mooie dag was t'ermee gedaan
hij kon niet meer wenen grienen snikken of huilen
wat ook mocht gebeuren, er kwam nooit meer een traan
het was de man, de man die niet kon wenen
de man, die alles fantastisch vond
de man, de man die niet kon wenen
de man voor wie geen verdriet bestond
hij groeide op, stortte zich in de zaken
hij ging failliet, hij trok het zich niet aan
zijn vrouw werd overreden op hun trouwdag
zijn hond liet hem in de steek, er kwam nooit een traan
hij pleegde een hold-up, vloog achter de tralies
hij moest overleven op enkel water en brood
hij werd geslagen, vertrapt verkracht en vernederd
hij ging in hongerstaking, maar hij ging niet dood
hij werd gemobiliseerd tijdens de oorlog
hij kreeg honoré, verloor zijn linkerhand
en ook bij zijn thuiskomst was er geen traan in zijn ogen
toen hij zag dat zijn huis was afgebrand
het was de man, de man die niet kon wenen
de man, die alles fantastisch vond
de man, de man die niet kon wenen
de man voor wie geen verdriet bestond
Tenslotte werd hij in een inrichting opgesloten
hij werd onderworpen aan een zeer speciale kuur
maar de dokters en de psychiaters ... ja, zelfs theologen
wisten geen raad met dit emotieloos creatuur
maar op een dag gebeurde er een mirakel
koningin Fabiola bracht een bezoek aan de kliniek
de man was onder de indruk van dit spektakel
hij voelde zich onzeker, hij voelde zich ziek
toen hare Majesteit hem lachend aansprak
was hij ten prooi aan een onbedwingbare macht
tranenmassa's stroomden uit zijn ogen
naar deze vrouw had hij heel zijn leven gesmacht
het was de man, de man die niet kon wenen
de man, die alles fantastisch vond
de man, de man die niet kon wenen
de man voor wie geen verdriet bestond
Hij huilde veertig dagen en nachten
alle tranen die hij jaren had gespaard
vormden een rivier van diepe treurnis
het ging met overstromingen gepaard
op de 41e dag kwam het einde
aan de door tranensmart ontstane watersnood
hij had zijn laatste traan net weggeplonken
en hij droogde uit en ging zachtjes dood
het was de man, de man die niet kon wenen
de man, die alles fantastisch vond
de man, de man die niet kon wenen
de man voor wie geen verdriet bestond
het was de man voor wie geen verdriet bestond
