Gerard De Vries - teddybeer lyrics

rate me

<b>teddybeer</b> by <i>Gerard De Vries</i><br />Ik heb veel gereisd en veel dingen gedaan

om een stuk van de wereld te kunnen zien.

In Amerika ben ik bijna twee jaar lang

truckchauffeur geweest.

En uit die tijd komt dit verhaal.

Ik stond met m'n truck even buiten

een klein plaatsje in het zuiden,

en nam m'n papieren door voor wat betreft

de lading en m'n bestemming.

M'n mobilofoon stond zoals altijd aan

op kanaal 19 en plotseling hoorde ik

op de lijn de stem van een kleine jongen.

Hij zei "He, is er iemand die luistert?

He truckchauffeurs, praat eens tegen Teddybeer".

Ik drukte m'n knop in en zei

"je hebt er eentje, Teddybeer",

en de stem van de jongen kwam weer in de lucht.

"Ik wil je niet van je werk houden

en je eigenlijk niet storen,

want mam heeft gezegd

dat ik je niet mocht oproepen

en van die mobilofoon af moest blijven.

Ja sorry hoor, ik voel me een beetje eenzaam

en het helpt als je 'ns met iemand praten kan,

want dat is een van de weinige dingen die ik kan doen.

Ik kan niet lopen."

Ik nam de microfoon en zei

dat 'ie net zo lang mocht praten als 'ie wilde.

"Dit is eigenlijk de mobilofoon van m'n vader,

maar hij is nu van mam en mij.

M'n pa heeft een ongeluk gehad

en die is d'r niet meer.

Mam werkt voor ons beiden,

en ik ben niet zo'n beste hulp voor haar.

Ik kan niet goed uit de weg.

Ze zegt vaak: 'geen zorgen, we redden het wel',

maar soms hoor ik haar

's avonds laat in bed huilen.

Jullie hebben 't druk maar

d'r is maar een ding dat ik graag zou willen,

omdat m'n vader me wel

eens meenam op een rit.

Maar dat kan nu niet meer."

Niet een chauffeur kwam op 't radiokanaal

zolang die jongen met me in gesprek was.

Ik kreeg medelijden met 'm,

want ik dacht aan m'n eigen knul thuis.

"M'n pa zei indertijd:

'eens zal deze truck voor jou zijn, Teddy',

maar ik zou toch nooit

in een achttienwieler kunnen rijden.

Gelukkig zorgt deze oude zendontvanger

nog voor een beetje verbinding

met al m'n vrienden in de trucks.

He, mam komt zo thuis, dus ik moet sluiten,

maar toeter eens als je langsrijdt,

dan weet ik dat jij 't bent,

en dan kom ik wel weer eens op de lijn."

"Zeg Teddybeer, waar woon je precies?", vroeg ik hem.

Hij noemde z'n adres.

Gelukkig had ik geen bederfelijke vracht.

Ik keerde m'n truck en reed naar z'n huis.

Toen ik de hoek omkwam en de straat

inreed wist ik niet wat ik zag.

Een stuk of twaalf enorme trucks

stonden in colonne geparkeerd.

Alle chaffeurs in de omtrek

hadden de oproep van Teddybeer gehoord

en bezorgden hem nu een waar feest.

Ze tilden hem van de ene truck in de andere

en overal mocht 'ie even achter 't stuur in de cabine.

Als laatste zat 'ie in mijn truck

en daarna zette ik 'm in z'n stoel terug.

Als ik ooit geluk heb gezien,

geluk zoals ik nooit in m'n

leven weer zal zien,

dan was 't dit keer 't geluk

in 't gezicht van die knul.

Ik ging met de pet rond

om z'n moeder ook nog iets te kunnen geven,

en alle jongens namen afscheid van Teddybeer,

voordat z'n moeder thuis zou komen.

Toen ik weer achter 't stuur zat,

stonden er tranen in m'n ogen,

want ik had gezien hoe je heel eenvoudig

iemand blij kunt maken.

Toen kwam er nog een verrassing,

een vrouwenstem op de lijn met

"bedankt van Teddy's moeder,

we wensen jullie alle goeds en zullen

bidden voor een veilige rit.

Jullie hebben een droom van m'n jongen

werkelijkheid gemaakt.

Ik ga maar van de lijn,

anders ga ik zelf nog huilen.

God bless you and goodbye."

(c) Gerard De Vries